Negli Abissi Fra I Palpiti - Marlene Kuntz

Quanti motivi per dir di te

negli abissi fra i palpiti!

Quante emozioni per scriverne,

come un pioniere partecipe

che fa ritorno da un viaggio di echi e rintocchi

in un reame di lugubri tonfi inarrestabili!

Quando tu ti rannuvoli,

e un temporale si appresta

a rovesciarti su tutti noi

come una pioggia repressa,

io sono pronto a farmi tuo ricettacolo:

per ogni goccia un oceano di empatie possibili.

L’infelicità non è che stimolo inevitabile.

La felicità non è che esito fugace.

Sei striggente eppur bellissima così come sei,

decorosa e tristemente chiusa in te.

E meglio dire che l’arte è

generosa fontana

o ritenere per giusto che

sia come una spugna,

che assorbe e s’imbeve di tutte le cose

con la curiosità e l’estasi della bontà?

Se non ti so aiutare

ad arginare la tempesta

tu lasciati consegnare

al mio tentativo migliore

di dare lustro alla tua dolorante dolcezza,

con le canzoni che concepisco intrise di te.

Hoeveel redenen om over jou te zeggen

in de afgrond tussen de hartslagen!

Hoeveel emoties om erover te schrijven,

als deelnemende pionier

terugkeren van een reis van echo's en klokkenspel

in een rijk van treurige onstuitbare plof!

Wanneer je bewolkt,

en er steekt een storm op

om op ons allemaal over te komen

als een onderdrukte regen,

Ik ben klaar om mezelf tot uw vergaarbak te maken:

voor elke druppel een oceaan van mogelijke empathie.

Ongelukkigheid is slechts een onvermijdelijke stimulans.

Geluk is maar een vluchtige uitkomst.

Je bent bekrompen en toch mooi zoals je bent,

fatsoenlijk en helaas gesloten in jou.

Het is beter om te zeggen dat kunst is

royale fontein

of om eerlijk aan te nemen dat

wees als een spons,

die alle dingen absorbeert en doorweekt

met nieuwsgierigheid en de extase van goedheid?

Als ik niet weet hoe ik je kan helpen

de storm in bedwang houden

je laat je bezorgen

op mijn best proberen

om glans te geven aan uw pijnlijke zoetheid,

met de liedjes die ik verzin doordrenkt met jou.