Il Vile - Marlene Kuntz

Contano di più centomila modi sfigati di tessere?

E contano di più anche se la rosa dei modi è un quarto di tre?

Io sono ordito, trama e stoffa: seta!

Che cosa credi?

Seta!

Seta!

Oh, dimmi cos'è che non va

Sento la vita volare, è un soffio finire

Tutto così

Senza riuscire a capire

Onorate il vile

Colpa, dove sei?

Vedo la spina e il dolore che vibrano

Tacere, sai, dopo trent’anni è la cosa più semplice

Eppure sono ordito, trama e stoffa: seta!

(Bruciate i fili) Seta!

Seta!

Capire cosa non va

C'è da lasciare al fuoco le maschere

La seta non puoi altro che amare, baciare, lambire, sfiorare

Onorate il vile

Vorrei colpire al cuore e conquistare il tuo stupore

Ma è così dura, credi, e sento che non lo so fare

Non lo so fare

Tellen ze meer dan honderdduizend nerdy manieren van weven?

En tellen ze meer, zelfs als het rooster een kwart van drie is?

Ik ben schering, inslag en stof: zijde!

Wat geloof je?

Zijde!

Zijde!

Oh, vertel me wat er aan de hand is

Ik voel het leven vliegen, het is een ademtocht om te eindigen

Alles zoals dit

Zonder te kunnen begrijpen

Eer de verachtelijke

Schuld, waar ben je?

Ik zie de doorn en de pijn trillen

Stil zijn, weet je, na dertig jaar is het simpelste wat er is

Toch zijn het schering, inslag en stof: zijde!

(Verbrand de draden) Zijde!

Zijde!

Begrijpen wat er mis is

We moeten de maskers aan het vuur laten

Je kunt niets anders doen dan liefhebben, kussen, likken, zijde aanraken

Eer de verachtelijke

Ik wil je hart raken en je verbazing overwinnen

Maar het is zo moeilijk, denk je, en ik voel dat ik het niet kan

Ik weet niet hoe ik het moet doen