Canto - Marlene Kuntz

Sto perdendoti

(e quando accadr?

il demonio del grande rammarico

il mio girovagare dovr?

fuggire ovunque,

inseguito dalla colpa)

Di quel che sciupai

ben pi?

sciuper?

fra i timori e l’inettitudine,

e a ogni persa occasione o vilt?

la tua fine in me crescer?

come un’onta.

Canto il bene che ti vorrei,

chiuso tra le pene

di un’inesprimibile prigione che mi opprime.

Canto il nulla che prenderai

dalle folli mie pene,

e non mi?

di consolazione sapere

che son figlie anch’esse di te.

Stai guardandomi…

Ti sento… lo sai?

ma non serve a farti raggiungere

da un afflato di umanit?.

E apatia ti d?,

anelando alla dolcezza.

Canto…

(Grazie a sHiRiLiz per questo testo)

ik raak je kwijt

(en wanneer gaat het gebeuren?

de duivel van grote spijt

mijn zwerven zal moeten?

vlucht overal,

achtervolgd door schuld)

Van wat ik verspild heb

veel meer?

afval?

tussen angsten en onbekwaamheid,

en bij elke gemiste kans of lafheid?

Zal jouw einde in mij groeien?

als een schande.

Ik zing het goede dat ik je zou willen,

gesloten tussen de straffen

van een onuitsprekelijke gevangenis die me onderdrukt.

Ik zing het niets dat je zult nemen

van mijn gekke pijnen,

en ik niet?

van troost om te weten

die ook dochters van u zijn.

Je kijkt naar mij...

Ik voel je... weet je dat?

maar het dient niet om u te bereiken

uit een adem van menselijkheid?

En apathie geeft je?,

verlangen naar zoetigheid.

Ik zing…

(Met dank aan sHiRiLiz voor deze tekst)