Amen - Marlene Kuntz

In sella a un vuoto fatale,

negli occhi un’ombra ferale,

il guitto dell’anima va in giro per la citt?.

E di sventura esemplare

il suo ronzino spettrale

?

immagine tragica

in scena patetica.

Un soffio di spirito, per carit?!

Un soffio… gli baster…

Amen.

Amen.

Amen.

Per strade ostili e ben dure,

scansando sguardi e andature,

parlando con fisime

in tono d’acredine,

fuggendo false paure,

e nascondendosi pure,

il guitto dell’anima va braccato dalla citt?.

Un soffio di spirito, per carit?!

Un soffio… gli baster…

Amen.

Amen.

Amen.

Ma quando cala la sera

e abbuia la citt?

intera

rubente s’illumina

d’immensa ebetudine.

E di destino segnato

il suo ronzino sfigato

?

immagine comica

in scena drammatica

E affronta assurde paure

in nebulose avventure

il guitto dell’anima

che sbronzo si spegner?.

Un goccio di spirito, per carit?!

Un goccio… gli baster…

Een fatale leegte berijden,

een wilde schaduw in de ogen,

de jongen van de ziel gaat door de stad.

En voorbeeldige onheil

zijn spookachtige zeur

?

tragische afbeelding

op een zielig podium.

Een adem van de geest, alstublieft?!

Een ademteug... het zal voldoende zijn...

Amen.

Amen.

Amen.

Op vijandige en zeer harde wegen,

het vermijden van blikken en gangen,

praten met fisime

op een toon van bitterheid,

op de vlucht voor valse angsten,

en ook verstoppen,

de wandelaar van de ziel moet worden opgejaagd door de stad.

Een adem van de geest, alstublieft?!

Een ademteug... het zal voldoende zijn...

Amen.

Amen.

Amen.

Maar als de avond valt

en verduistert de stad?

geheel

rubente licht op

van immens ebetudine.

En van verzegeld lot

zijn zeurverliezer

?

komische afbeelding

op een dramatisch podium

En confronteer absurde angsten

in vage avonturen

de dwaas van de ziel

die dronkaard zal uitgaan?.

Een druppel spirit, alstublieft?!

Een druppel ... het zal voldoende zijn ...