Vivo - Mannarino

Era un’esistenza molto strana, ci si entrava con un nome

Era una galera molto grande ma si usciva per ballare

E si scambiava tutto per amore

Ci si infilava nel mare di notte in cerca di sogni con le barchette rotte

Vivo, vivo senza un motivo

Vivo anche solo per sentirmi vivo

Cerco di notte una donna smarrita

M’aggrappo ai suoi fianchi

M’aggrappo alla vita

Porto scavata sopra la fronte una poesia bellissima:

Riga su riga l’ho scritta ridendo, piangendo

Vivendo la vita

Riga su riga l’ho scritta, me ne andrò senza averla capita

Era una canzone originale, cominciava col Natale

Era una canzone che finiva con un tocco di campane

Ma si passava il tempo sulle scale

Salivo e scendevo legato a una chiave

Cercando un motivo che ancora rimane

Vivo, vivo senza un motivo

Vivo anche solo per sentirmi vivo

Cerco di notte una donna smarrita

M’aggrappo ai suoi fianchi

M’aggrappo alla vita

Porto scavata sopra la fronte una poesia bellissima:

Riga su riga l’ho scritta ridendo, piangendo

Vivendo la vita

Riga su riga l’ho scritta, me ne andrò senza averla capita

Het was een heel vreemd bestaan, je kwam er binnen met een naam

Het was een hele grote gevangenis, maar je ging naar buiten om te dansen

En hij ruilde alles voor liefde

We glipten 's nachts de zee in op zoek naar dromen met kapotte boten

Ik leef, ik leef zonder reden

Ik leef om me levend te voelen

Ik zoek 's nachts naar een verloren vrouw

Ik klamp me vast aan zijn heupen

ik klamp me vast aan het leven

Ik draag een prachtig gedicht op mijn voorhoofd:

Regel voor regel schreef ik het lachend, huilend

Levend leven

Regel voor regel schreef ik het, ik ga weg zonder het te hebben begrepen

Het was een origineel nummer, het begon met Kerstmis

Het was een nummer dat eindigde met een vleugje belletjes

Maar de tijd werd doorgebracht op de trap

Ik ging op en neer, vastgebonden aan een sleutel

Op zoek naar een reden die nog steeds bestaat

Ik leef, ik leef zonder reden

Ik leef om me levend te voelen

Ik zoek 's nachts naar een verloren vrouw

Ik klamp me vast aan zijn heupen

ik klamp me vast aan het leven

Ik draag een prachtig gedicht op mijn voorhoofd:

Regel voor regel schreef ik het lachend, huilend

Levend leven

Regel voor regel schreef ik het, ik ga weg zonder het te hebben begrepen