Scendi Giù - Mannarino

Il detenuto

È come un figlio da educare

Finché abbassi per sempre

Gli occhi della sfida

E di un figlio

Che non riconosce il padre

Faremo un morto

Che non può riconoscere

L’omicida

Tornano a casa

I secondini piano piano

Tornano a casa

Dai bambini sul divano

Dove saranno

I mostri della cella

Sono rinchiusi

In un armadio

Su una stampella

Scendi giù bella, scendi giù

Scendi giù bella, scendi giù

Dammi l’ultimo bacio

Che non tornerò più

Al mattino

Il primo carceriere

Trova un cane randagio

Davanti al suo portone

E mentre veniva

Sbranato

Dalla bestiaccia

Fu sorpreso

Di vedere

La mia faccia

Nel pomeriggio

Il secondo picchiatore, il più rude

Fu abbattuto

Da un uccello migratore di palude

E mentre annegava

Urlando dentro al fiume

Mi riconobbe

Solamente per i segni

Delle botte sulle mie piume

Scendi giù bella, scendi giù

Scendi giù bella, scendi giù

Dammi l’ultimo bacio

Che non tornerò più

Scendi giù bella, scendi giù

Scendi giù bella, scendi giù

Dammi l’ultimo bacio

Che non tornerò più

Alla sera

Il giudice penale

Andò a pulirsi il culo

In un confessionale

Morì d’infarto

Durante l’orazione

Sentendo la mia voce

Che gli dava

L’assoluzione

Nella notte

Son venuto sotto casa

E ho gridato forte

«Amore mio ti chiedo scusa»

Ma tu non m’hai aperto

Perché qualcosa

È andato storto

E ho capito

Che non valgono niente

Le scuse di un morto

Scendi giù bella, scendi giù

Scendi giù bella, scendi giù

Dammi l’ultimo bacio

Che non tornerò più

Scendi giù bella, scendi giù

Scendi giù bella, scendi giù

Dammi l’ultimo bacio

Che non tornerò più

de gevangene

Hij is als een kind dat moet worden opgevoed

Zolang je voor altijd verlaagt

De ogen van de uitdaging

En van een zoon

Wie herkent de vader niet?

We zullen een dood doden

die hij niet kan herkennen

De moordenaar

Ze gaan naar huis

De bewakers langzaam

Ze gaan naar huis

Van de kinderen op de bank

Waar zullen ze zijn?

De monsters van de cel

Ze zijn opgesloten

In een kast

op een kruk

Kom naar beneden mooi, kom naar beneden

Kom naar beneden mooi, kom naar beneden

Geef me de laatste kus

Dat ik nooit meer terug zal komen

In de ochtend

De eerste cipier

Zoek een zwerfhond

Voor zijn deur

En toen hij kwam

verscheurd

van het beest

Hij was verrast

Zien

Mijn gezicht

In de middag

De tweede slagman, de meest onbeschofte

Hij werd neergeschoten

Van een trekkende moerasvogel

En terwijl hij verdronk

Schreeuwend in de rivier

Hij herkende mij

Alleen voor tekens

Van de slagen op mijn veren

Kom naar beneden mooi, kom naar beneden

Kom naar beneden mooi, kom naar beneden

Geef me de laatste kus

Dat ik nooit meer terug zal komen

Kom naar beneden mooi, kom naar beneden

Kom naar beneden mooi, kom naar beneden

Geef me de laatste kus

Dat ik nooit meer terug zal komen

S avonds

de strafrechter

Hij ging zijn kont afvegen

in een biechtstoel

Hij stierf aan een hartaanval

Tijdens het gebed

Mijn stem horen

Wat gaf hem

de vrijspraak

In de nacht

Ik kwam onder het huis

En ik schreeuwde hardop

"Mijn liefste, neem me niet kwalijk"

Maar je hebt het niet voor mij geopend

waarom iets?

Het ging mis

En ik heb het

die niets waard zijn

Een verontschuldiging van een dode man

Kom naar beneden mooi, kom naar beneden

Kom naar beneden mooi, kom naar beneden

Geef me de laatste kus

Dat ik nooit meer terug zal komen

Kom naar beneden mooi, kom naar beneden

Kom naar beneden mooi, kom naar beneden

Geef me de laatste kus

Dat ik nooit meer terug zal komen