The Eternal Cold - Make Them Suffer

I begin to gnaw, chewing away and spitting up the very fabrication of myself.

The Eternal Cold.

Dark shall prosper as I plunge;

descending deeper toward the

shadows.

Let me sleep, this endless drone must end.

I pray for emptiness and plague upon yourself.

for I am but a nothingness drifting,

seeking dead ends and false hope.

There is only death, I do not even exist.

A shadow, a memory.

Cast away all binds to self.

I ll never know why all things beautiful must reach an end.

The appetite grows for a greater knowing, the more I find the more I die

inside.

I shed a tear, I weep.

All things beautiful must reach an end.

Myself containing a dormant implosion of infinite decimals,

spiralling out of control.

The ostracization begins.

Within myself self-loathing,

and I ve tried to hold passion inside the palm of my hand and tackle the world

head on.

A knife held to my throat, a nice dose of discretion.

The world will feel my pain as I gnaw away at my boiled flesh

Detach myself from reality.

My misanthropic ways fall to waste.

My enigmatic veil begins to subdue.

I cannot continue.

Let me sleep, this endless drone must end.

I pray for emptiness and plague upon yourself.

for I am but a nothingness drifting,

seeking dead ends and false hope.

This is my somber send off.

I am done.

The world will end.

I ve turned my back.

Ik begin te knagen, weg te kauwen en mijn eigen verzinsel op te spugen.

De eeuwige kou.

Dark zal bloeien als ik duik;

dieper afdalend naar de

schaduwen.

Laat me slapen, deze eindeloze drone moet eindigen.

Ik bid voor leegte en plaag voor jezelf.

want ik ben slechts een drijvend niets,

op zoek naar doodlopende wegen en valse hoop.

Er is alleen de dood, ik besta niet eens.

Een schaduw, een herinnering.

Werp alle bindingen aan jezelf weg.

Ik zal nooit weten waarom aan alle mooie dingen een einde moet komen.

De honger naar meer kennis groeit, hoe meer ik vind, hoe meer ik sterf

binnenkant.

Ik heb een traan gelaten, ik huil.

Aan alle mooie dingen moet een einde komen.

Ikzelf met een slapende implosie van oneindige decimalen,

uit de hand lopen.

De verbanning begint.

In mezelf zelfhaat,

en ik heb geprobeerd om passie in de palm van mijn hand te houden en de wereld aan te pakken

hoofd op.

Een mes tegen mijn keel gedrukt, een flinke dosis discretie.

De wereld zal mijn pijn voelen als ik aan mijn gekookte vlees knaag

Me losmaken van de werkelijkheid.

Mijn misantropische manieren gaan verloren.

Mijn raadselachtige sluier begint te verdwijnen.

Ik kan niet doorgaan.

Laat me slapen, deze eindeloze drone moet eindigen.

Ik bid voor leegte en plaag voor jezelf.

want ik ben slechts een drijvend niets,

op zoek naar doodlopende wegen en valse hoop.

Dit is mijn sombere afscheid.

Ik ben klaar.

De wereld zal eindigen.

Ik heb mijn rug toegekeerd.