The Postman - Lucy Spraggan

They married in June one afternoon in a church down by their home

She wore the ring his mother gave him the day that he left home

They danced before their families and they held each other close

And on that lovely night in June, oh he loved her so

The war took him to Paris one year since they had wed

He packed envelopes and cigarettes ink and his fountain pen

He said I will send you letters each week that I am gone

And I promise you’ll feel better, when the postman comes

The months had past on slowly and his boots had lost their tread

But still he wrote his letters this week this one had said

You are always with me even when I feel alone

And this rifle bears a burden and its heavy on my soul

But you wont have to miss me as once this war is won

We will be together, when the postman comes

She opens the door to a man with a telegram

A sad look on his face

She wipes away a single tear and she hears him say

Something about the military apologies in the ministry

And she fell, to the floor

She questioned him said you’ve got this wrong

My husbands fast my husbands strong

And I promise you’ll know better, when the postman comes

If you’ve received this letter it means the worst has done

And I’m sorry and I love you this isn’t what I want

But you will find another and I will understand

I just hope he loves you more than any other can

I sent you all these letters and for reasons there’s just one

It is me you will remember.

when the postman comes

When the postman comes

Ze trouwden in juni op een middag in een kerk vlakbij hun huis

Ze droeg de ring die zijn moeder hem gaf op de dag dat hij het huis verliet

Ze dansten voor hun families en ze hielden elkaar stevig vast

En op die mooie nacht in juni, oh hij hield zo veel van haar

De oorlog bracht hem naar Parijs, een jaar nadat ze getrouwd waren

Hij pakte enveloppen en sigaretteninkt en zijn vulpen in

Hij zei dat ik je elke week brieven zal sturen dat ik weg ben

En ik beloof je dat je je beter zult voelen als de postbode komt

De maanden gingen langzaam voorbij en zijn laarzen hadden hun profiel verloren

Maar toch schreef hij deze week zijn brieven die deze week had gezegd:

Je bent altijd bij me, zelfs als ik me alleen voel

En dit geweer draagt ​​een last en het is zwaar op mijn ziel

Maar je hoeft me niet te missen, want als deze oorlog eenmaal is gewonnen

We zullen samen zijn als de postbode komt

Ze opent de deur voor een man met een telegram

Een droevige blik op zijn gezicht

Ze veegt een traan weg en hoort hem zeggen:

Iets over de militaire verontschuldigingen in het ministerie

En ze viel, op de vloer

Ze ondervroeg hem en zei dat je dit verkeerd hebt gedaan?

Mijn mannen vasten mijn mannen sterk

En ik beloof je dat je beter weet als de postbode komt

Als je deze brief hebt ontvangen, is het ergste voorbij

En het spijt me en ik hou van je, dit is niet wat ik wil

Maar je zult een andere vinden en ik zal het begrijpen

Ik hoop alleen dat hij meer van je houdt dan enig ander kan

Ik heb je al deze brieven gestuurd en om redenen is er maar één

Ik ben het die je je zult herinneren.

als de postbode komt

Als de postbode komt