Papercuts - Lucy Spraggan

Saving Grace from her own father

He’s had six cigarettes and ten lagers

Lies in the classroom are getting darker

Belt buckle struggle, every day is getting harder

Shaking hands, broken heart, now sirens

Tinted glass, questions asked in a white room

So many ways to feel and see love, she said

«The love he gives me makes me feel numb»

And on the days when you’ve had enough

I save these words for the people I love

Mine are the hands you can trust

Scars from a time you were lost

Slowly the blade turns to rust

Remember, these aren’t your fears, they’re just paper-cuts

She had monsters too big to be demons

Prescribed medicine, can’t define feelings

Memories replay and they stole her hope

She knew this day would come and that she’d be alone

Kitchen floor, on her own, no fight left

Heart beats, slow tears flow, last breath

Empty bottle on the floor as her eyes roll back

Then there’s a door slam, unknown footsteps

She hears her name as her hand hits the light switch

There’s a voice here to help, new faces

Hand on a chest as she hears them say this

Mine are the hands you can trust

Scars form a time you were lost

Slowly the blade turns to rust

Remember, these aren’t your fears, they’re just paper cuts

When the pain goes away

And you feel like there’s nothing behind you

The nightmares are gone

And there’s nothing to keep you awake

And it’s all over now

And it’s all over now

Mine are the hands you can trust

Scars form a time you were lost

And slowly the blade turns to rust

Remember, these aren’t your fears, they’re just paper cuts

Grace redden van haar eigen vader

Hij heeft zes sigaretten en tien lagers gedronken

Leugens in de klas worden donkerder

Gesprek met riemgesp, elke dag wordt moeilijker

Handen schudden, gebroken hart, nu sirenes

Getint glas, vragen gesteld in een witte kamer

Zoveel manieren om liefde te voelen en te zien, zei ze:

«De liefde die hij me geeft, maakt me gevoelloos»

En op de dagen dat je genoeg hebt gehad

Ik bewaar deze woorden voor de mensen van wie ik hou

De mijne zijn de handen die je kunt vertrouwen

Littekens uit een tijd dat je verdwaald was

Langzaam verandert het mes in roest

Onthoud dat dit niet jouw angsten zijn, het zijn gewoon papiersnippers

Ze had monsters die te groot waren om demonen te zijn

Voorgeschreven medicijn, kan gevoelens niet definiëren

Herinneringen spelen zich af en ze hebben haar hoop gestolen

Ze wist dat deze dag zou komen en dat ze alleen zou zijn

Keukenvloer, alleen, geen gevecht meer

Hart klopt, langzame tranen stromen, laatste adem

Lege fles op de grond terwijl haar ogen naar achteren rollen

Dan is er een deur die dichtslaat, onbekende voetstappen

Ze hoort haar naam als haar hand op de lichtknop drukt

Er is hier een stem om te helpen, nieuwe gezichten

Hand op een borst als ze ze dit hoort zeggen

De mijne zijn de handen die je kunt vertrouwen

Littekens vormen een tijd waarin je verdwaald was

Langzaam verandert het mes in roest

Onthoud dat dit niet jouw angsten zijn, het zijn gewoon papiersnippers

Als de pijn weggaat

En je hebt het gevoel dat er niets achter je staat

De nachtmerries zijn weg

En er is niets om je wakker te houden

En het is nu allemaal voorbij

En het is nu allemaal voorbij

De mijne zijn de handen die je kunt vertrouwen

Littekens vormen een tijd waarin je verdwaald was

En langzaam verandert het mes in roest

Onthoud dat dit niet jouw angsten zijn, het zijn gewoon papiersnippers