23 - Lucy Spraggan

It’s taken 23 years to realise,

We don’t know what’s coming next,

There’s foolish dreams and impractical fears,

Between everything and nothing left.

It’s taken 23 weeks of traveling free,

Taking on this globe alone.

It took ink in flesh and sunburnt necks,

To be happy in the skin I own.

I don’t have a clue,

I’m learning to be free,

I’m just the same as you,

This is all I’ve learnt to be at 23.

I’ll wear your shoes,

For the next few miles,

If we walk on the same road.

The stronger the skin, on our bare feet,

The stronger both out souls.

There’ll be winds and bends and misplaced friends,

Getting lost along the way,

The one confirmed thing that I’ve learnt,

Is that I won’t be 23 again.

I don’t have a clue,

I’m learning to be free,

I’m just the same as you,

This is all I’ve learnt to be at 23.

Het heeft 23 jaar geduurd om te beseffen,

We weten niet wat er gaat komen,

Er zijn dwaze dromen en onpraktische angsten,

Tussen alles en niets meer.

Het kostte 23 weken om gratis te reizen,

Alleen deze wereld veroveren.

Het nam inkt in vlees en verbrande nekken,

Om gelukkig te zijn in de huid die ik bezit.

Ik heb geen idee,

Ik leer om vrij te zijn,

Ik ben precies hetzelfde als jij,

Dit is alles wat ik heb geleerd om op mijn 23e te zijn.

Ik zal je schoenen dragen,

Voor de komende kilometers,

Als we op dezelfde weg lopen.

Hoe sterker de huid, op onze blote voeten,

Hoe sterker beide zielen.

Er zullen wind en bochten zijn en misplaatste vrienden,

Onderweg verdwalen,

Het enige bevestigde dat ik heb geleerd,

Is dat ik niet meer 23 zal zijn.

Ik heb geen idee,

Ik leer om vrij te zijn,

Ik ben precies hetzelfde als jij,

Dit is alles wat ik heb geleerd om op mijn 23e te zijn.