Солнце - LOUNA, Симфонический оркестр «Глобалис»

Я вижу солнце…

Солнце!

Вновь идёт назад время по спирали

Послезавтра осталось в прошлом.

На моих глазах закалялась сталь

В дыму развалин я вижу солнце.

Я вижу солнце…

Я вижу солнце — это моя вина, это моя война

Я вижу солнце.

И на своей луне вижу я, как во сне,

Я вижу солнце!

Я вижу солнце!

Вечная зима, лица изо льда мы стали

Кем нас пугали в детстве.

Не сойти б с ума, раз и навсегда

Навстречу солнцу спасаясь бегством

Я вижу солнце…

Я вижу солнце — это моя вина, это моя война

Я вижу солнце.

И на своей луне вижу я, как во сне,

Я вижу солнце!

Я вижу сон…

Я вижу сон:

Год за годом с утра я открываю глаза

В насквозь промокшей стране, где как и утро назад

Я вижу над головой — свинцово-серый картон

И мне так хочется верить, что солнце — это не сон

Мы можем увидеть вновь солнечный свет

Нужно только поверить что зимы больше нет

Я кожей чувствую свет, но я не знаю, где он

Закрывая глаза, я вижу сон…

Я вижу сон!

Я вдруг все поняла так же ясно как днем

Глядя в призрачный лик вечно бледной луны

И на солнечный свет, отражавшийся в нем:

Я вижу сон!

Но быть может и солнце — лишь чей-то фантом?

И мир сжался до знака вопроса внутри:

Я вижу солнце или я вижу… сон?!

Я вижу солнце!

Я вижу солнце — это моя вина, это моя война

Я вижу солнце.

И на своей луне вижу я, как во сне,

Я вижу солнце!

Ik zie de zon...

De zon!

De tijd gaat weer terug

Overmorgen is verleden tijd.

Staal werd voor mijn ogen getemperd

In de rook van de ruïnes zie ik de zon.

Ik zie de zon...

Ik zie de zon - dit is mijn schuld, dit is mijn oorlog

Ik zie de zon.

En op mijn maan zie ik, als in een droom,

Ik zie de zon!

Ik zie de zon!

Eeuwige winter, ijsgezichten zijn we geworden

Die ons in de kindertijd bang maakte.

Laat je niet gek maken, voor eens en voor altijd

Rennen naar de zon

Ik zie de zon...

Ik zie de zon - dit is mijn schuld, dit is mijn oorlog

Ik zie de zon.

En op mijn maan zie ik, als in een droom,

Ik zie de zon!

Ik zie een droom...

Ik zie een droom:

Jaar na jaar open ik 's morgens mijn ogen

In een land dat kletsnat is, waar, net als de ochtend ervoor,

Ik zie boven mijn hoofd - loodgrijs karton

En ik wil zo graag geloven dat de zon geen droom is

We kunnen de zon weer zien

Je hoeft alleen maar te geloven dat de winter niet meer is

Ik voel het licht op mijn huid, maar ik weet niet waar het is

Als ik mijn ogen sluit, zie ik een droom...

Ik zie een droom!

Ik begreep ineens alles zo duidelijk als in de middag

In het spookachtige gezicht van de altijd bleke maan kijken

En naar het zonlicht dat erin weerkaatst:

Ik zie een droom!

Maar misschien is de zon gewoon iemands fantoom?

En de wereld kromp tot een vraagteken van binnen:

Zie ik de zon of zie ik... een droom?!

Ik zie de zon!

Ik zie de zon - dit is mijn schuld, dit is mijn oorlog

Ik zie de zon.

En op mijn maan zie ik, als in een droom,

Ik zie de zon!