Francisco Cortez - Los Dos Carnales

Muchacho alegre

Amigo como ninguno

Voy a brindar por tu ausencia

En mis nuevas borracheras

Ahí trabajando

Te miré de doce a doce

Con un cigarro en la mano

Fue tu estilo y fue tu porte

De tus palabras

Nunca oí decir «no puedo»

Nunca conociste el miedo

Y de eso yo fui testigo

Muy aventado

Caballero bien portado

Te quitabas la camisa

Para dársela a un amigo

Enamorado

Porque así eras de travieso

Tus abrazos y tus besos

Se los quedará tu amada

Siempre al chingazo

Con sudor y con esfuerzo

Le perriamos al comienzo

Como un gallo le atoramos

Francisco, te llevo guardado en el alma

Hombre cabal

De vestimenta muy sencilla

Con cachucha y barba negra

Así es como te recuerdo

Teníamos planes pa' triunfar

Pero que te ibas a marchar

Es algo que nunca escribí

Yo en mi cuaderno

Había un delirio

Que querías a tu manera

Y eran las motocicletas

Te miraban enfierrado

Muy responsable

Cuando había que trabajar

Pero si había que descansar

Te la pasabas enfiestado

Enamorado

Porque así eras de travieso

Tus abrazos y tus besos

Se los quedará tu amada

Sé que te vas

Porque aquí no existe el hubiera

Francisco José y Flores Cortez

Fue tu nombre aquí en la tierra

vrolijke jongen

vriend als geen ander

Ik ga proosten op je afwezigheid

In mijn nieuwe dronkenschap

daar aan het werk

Ik keek naar je van twaalf tot twaalf

Met een sigaret in de hand

Het was jouw stijl en het was jouw houding

van je woorden

Ik heb nog nooit horen zeggen: "Ik kan het niet"

je kende nooit angst

En daarvan was ik getuige

erg fanatiek

goed opgevoede heer

je deed je shirt uit

Om aan een vriend te geven

Geliefd

Want zo stout was je

je knuffels en je kussen

Je geliefde zal ze houden

altijd naar de chingazo

Met zweet en met moeite

We verloren hem in het begin

Als een haan hebben we hem gestoken

Francisco, ik bewaar je in mijn ziel

verstandig man

heel eenvoudige jurk

Met pet en zwarte baard

zo herinner ik me jou

We hadden plannen om te slagen

Maar dat je zou vertrekken

Het is iets dat ik nooit heb geschreven

ik in mijn notitieboekje

er was een delirium

wat je wilde op jouw manier

En dat waren de motoren

Ze keken naar je begraven

Heel verantwoordelijk

toen je moest werken

Maar als je moest rusten

je had een feestje

Geliefd

Want zo stout was je

je knuffels en je kussen

Je geliefde zal ze houden

Ik weet dat je weggaat

Omdat hij hier niet zou bestaan

Francisco José en Flores Cortez

Het was jouw naam hier op aarde