Don Arturo - Los Dos Carnales

La decisión fue tomada

Y Don Arturo era de palabra

Iba a pelearles, estaba claro

Al puro estilo Badiraguato

Que se entregara, nunca hizo caso

No me alcanzaron los santos

Para topar a un mundo de guachos

En Cuernavaca tembló la tierra

Por el que iban no era cualquiera

Casi por nadie, un Beltrán Leyva

Don Arturo fue el primero

Y se le puso al pecho las balas

Fueron cayendo, uno por uno

Se escucha un grito, qué viva El Barbas

Era Chalito por la ventana

Tampoco se fueron lizos

Nos los llevamos entre las patas

Y se fue uno, otros que siete

De todos modos, nunca la pierde

No dicen todo, no les conviene

Así es la vida del hombre

Cuando te envuelve la vida recia

Ganas y pierdes, lo más seguro

Todo es incierto, y más el futuro

Eran palabras de Don Arturo

De beslissing was genomen

En don Arturo was van woord

Ik ging ze bevechten, dat was duidelijk

In de pure Badiraguato-stijl

Dat hij zichzelf aangaf, hij luisterde nooit

De heiligen hebben mij niet bereikt

Om een ​​wereld van guacho's te ontmoeten

In Cuernavaca beefde de aarde

Degene waar ze voor gingen was niet zomaar iemand

Bijna voor niemand, een Beltrán Leyva

Don Arturo was de eerste

En de kogels werden in zijn borst gestopt

Ze vielen een voor een

Er klinkt een schreeuw, lang leve El Barbas

Het was Chalito bij het raam

Ze gingen ook niet soepel

We dragen ze tussen de benen

En één ging weg, op zeven na

Hij raakt haar toch nooit kwijt

Ze zeggen niet alles, het past niet bij ze

Zo is het leven van de mens

Als het harde leven je omringt

Je wint en je verliest, de veiligste

Alles is onzeker, en zeker de toekomst

Het waren woorden van Don Arturo