The Two Trees - Loreena McKennitt

Beloved, gaze in thine own heart

The holy tree is growing there;

From joy the holy branches start

And all the trembling flowers they bear.

The changing colours of its fruit

Have dowered the stars with merry light;

The surety of its hidden root

Has planted quiet in the night;

The shaking of its leafy head

Has given the waves their melody.

And made my lips and music wed,

Murmuring a wizard song for thee,

There the Loves a circle go,

The flaming circle of our days,

Gyring, spiring to and fro

In those great ignorant leafy ways;

Remembering all that shaken hair

And how the winged sandals dart

Thine eyes grow full of tender care;

Beloved, gaze in thine own heart.

Gaze no more in the bitter glass

The demons, with their subtle guile,

Lift up before us when they pass,

Or only gaze a little while;

For there a fatal image grows

That the stormy night receives,

Roots half hidden under snows,

Broken boughs and blackened leaves.

For all things turn to bareness

In the dim glass the demons hold,

The glass of outer weariness,

Made when God slept in times of old.

There, through the broken branches, go The ravens of unresting thought;

Flying, crying, to and fro,

Cruel claw and hungry throat,

Or else they stand and sniff the wind,

And shake their ragged wings: alas!

Thy tender eyes grow all unkind:

Gaze no more in the bitter glass.

Beloved, gaze in thine own heart,

The holy tree is growing there;

From joy the holy branches start,

And all the trembling flowers they bear.

Remembering all that shaken hair

And how the winged sandals dart,

Thine eyes grow full of tender care;

Beloved, gaze in thine own heart.

Geliefde, kijk in je eigen hart

De heilige boom groeit daar;

Van vreugde beginnen de heilige takken

En alle trillende bloemen die ze dragen.

De veranderende kleuren van zijn fruit

Heb de sterren met vrolijk licht getooid;

De zekerheid van zijn verborgen wortel

Heeft rustig geplant in de nacht;

Het schudden van zijn lommerrijke hoofd

Heeft de golven hun melodie gegeven.

En liet mijn lippen en muziek trouwen,

Een tovenaarslied voor u mompelend,

Daar gaan de Loves een cirkel,

De vlammende cirkel van onze dagen,

Ronddraaien, heen en weer spugen

Op die grote onwetende lommerrijke manieren;

Herinnerend aan al dat geschudde haar

En hoe de gevleugelde sandalen schieten

Je ogen worden vol tedere zorg;

Geliefde, kijk in uw eigen hart.

Kijk niet meer in het bittere glas

De demonen, met hun subtiele bedrog,

Til voor ons op als ze voorbij zijn,

Of kijk maar even;

Want daar groeit een fataal beeld

Dat de stormachtige nacht ontvangt,

Wortels half verborgen onder de sneeuw,

Gebroken takken en zwartgeblakerde bladeren.

Want alle dingen veranderen in naaktheid

In het schemerige glas houden de demonen zich vast,

Het glas van uiterlijke vermoeidheid,

Gemaakt toen God sliep in tijden van weleer.

Daar, door de gebroken takken, gaan de raven van de onrustige gedachte;

Vliegend, huilend, heen en weer,

Wrede klauw en hongerige keel,

Of ze staan ​​en snuiven de wind,

En schudden met hun gerafelde vleugels: helaas!

Uw tedere ogen worden onvriendelijk:

Kijk niet meer in het bittere glas.

Geliefde, kijk in je eigen hart,

De heilige boom groeit daar;

Van vreugde beginnen de heilige takken,

En alle trillende bloemen die ze dragen.

Herinnerend aan al dat geschudde haar

En hoe de gevleugelde sandalen schieten,

Je ogen worden vol tedere zorg;

Geliefde, kijk in uw eigen hart.