The Mask and Mirror - Loreena McKennitt

A clouded dream on an earthly night

Hangs upon the crescent moon

A voiceless song in an ageless light

Sings at the coming dawn

Birds in flight are calling there

Where the heart moves the stones

It’s there that my heart is longing

All for the love of you

A painting hangs on an ivy wall

Nestled in the emerald moss

The eyes declare a truce of trust

Then it draws me far away

Where deep in the desert twilight

Sand melts in pools of the sky

Darkness lays her crimson cloak

Your lamps will call me home

And so it’s there my homage’s due

Clutched by the still of the night

Now I feel you move

And every breath is full

So it’s there my homage’s due

Clutched by the still of the night

Even the distance feels so near

All for the love of you

A clouded dream on an earthly night

Hangs upon the crescent moon

A voiceless song in an ageless light

Sings at the coming dawn

Birds in flight are calling there

Where the heart moves the stones

It’s there that my heart is longing

All for the love of you

A farmer there lived in the north country

a hey ho bonny o

And he had daughters one, two, three

The swans swim so bonny o

These daughters they walked by the river’s brim

a hey ho bonny o

The eldest pushed the youngest in

The swans swim so bonny o

Oh sister, oh sister, pray lend me your hand

with a hey ho a bonny o

And I will give you house and land

the swans swim so bonny o

I’ll give you neither hand nor glove

with a hey ho a bonny o

Unless you give me your own true love

the swans swim so bonny o

Sometimes she sank, sometimes she swam

with a hey ho and a bonny o

Until she came to a miller’s dam

the swans swim so bonny o

The miller’s daughter, dressed in red

with a hey ho and a bonny o

She went for some water to make some bread

the swans swim so bonny o

Oh father, oh daddy, here swims a swan

with a hey ho and a bonny o

It’s very like a gentle woman

the swans swim so bonny o

They placed her on the bank to dry

with a hey ho and a bonny o

There came a harper passing by

the swans swim so bonny o

He made harp pins of her fingers fair

with a hey ho and a bonny o

He made harp strings of her golden hair

the swans swim so bonny o

He made a harp of her breast bone

with a hey ho and a bonny o

And straight it began to play alone

the swans swim so bonny o

He brought it to her father’s hall

with a hey ho and a bonny o

And there was the court, assembled all

the swans swim so bonny o

He laid the harp upon a stone

with a hey ho and a bonny o

And straight it began to play lone

the swans swim so bonny o

And there does sit my father the King

with a hey ho and a bonny o

And yonder sits my mother the Queen

the swans swim so bonny o

And there does sit my brother Hugh

with a hey ho and a bonny o

And by him William, sweet and true

the swans swim so bonny o

And there does sit my false sister, Anne

with a hey ho and a bonny o

Who drowned me for the sake of a man

the swans swim so bonny o

Upon a darkened night

the flame of love was burning in my breast

And by a lantern bright

I fled my house while all in quiet rest

Shrouded by the night

and by the secret stair I quickly fled

The veil concealed my eyes

while all within lay quiet as the dead

Oh night thou was my guide

oh night more loving than the rising sun

Oh night that joined the lover

to the beloved one

transforming each of them into the other

Upon that misty night

in secrecy, beyond such mortal sight

Without a guide or light

than that which burned so deeply in my heart

That fire t’was led me on

and shone more bright than of the midday sun

To where he waited still

it was a place where no one else could come

Within my pounding heart

which kept itself entirely for him

He fell into his sleep

beneath the cedars all my love I gave

And by the fortress walls

the wind would brush his hair against his brow

And with its smoothest hand

caressed my every sense it would allow

I lost myself to him

and laid my face upon my lovers breast

And care and grief grew dim

as in the mornings mist became the light

There they dimmed amongst the lilies fair

There they dimmed amongst the lilies fair

There they dimmed amongst the lilies fair

They’re gathered in circles

the lamps light their faces

The crescent moon rocks in the sky

The poets of drumming

keep heartbeats suspended

The smoke swirls up and then dies

Would you like my mask?

would you like my mirror?

cries the man in the shadowing hood

You can look at yourself

you can look at each other

or you can look at the face, the face of your god

The stories are woven

and fortunes are told

The truth is measured by the weight of your gold

The magic lies scattered

on rugs on the ground

Faith is conjured in the night market’s sound

Would you like my mask?

would you like my mirror?

cries the man in the shadowing hood

You can look at yourself

you can look at each other

or you can look at the face, the face of your god

The lessons are written

on parchments of paper

They’re carried by horse from the river Nile

says the shadowy voice

In the firelight, the cobra

is casting the flame a winsome smile

Would you like my mask?

would you like my mirror?

cries the man in the shadowing hood

You can look at yourself

you can look at each other

or you can look at the face, the face of your god

Stars were falling deep in the darkness

as prayers rose softly, petals at dawn

And as I listened, your voice seemed so clear

so calmly you were calling your god

Somewhere the sun rose, o’er dunes in the desert

such was the stillness, I ne’er felt before

Was this the wuestion, pulling, pulling, pulling you

in your heart, in your soul, did you find peace there?

Elsewhere a snowfall, the first in the winter

covered the ground as the bells filled the air

You in your robes sang, calling, calling, calling him

in your heart, in your soul, did you find peace there?

in your heart, in your soul, did you find peace there?

Beloved, gaze in thine own heart,

The holy tree is growing there;

From joy the holy branches start,

And al the trembling flowers they bear.

The changing colours of its fruit

Have dowered the stars with merry light;

The surety of its hidden root

Has planted quiet in the night;

The shaking of its leafy head

Has given the waves their melody,

And made my lips and music wed,

Murmuring a wizard song for thee.

There the Loves a circle go,

The flaming circle of our days,

Gyring, spiring to and fro

In those great ignorant leafy ways;

Remembering all that shaken hair

And how the winged sandals dart,

Thine eyes grow full of tender care;

Beloved, gaze in thine own heart.

Gaze no more in the bitter glass

The demons, with their subtle guile,

Lift up before us when they pass,

Or only gaze a little while;

For there a fatal image grows

That the stormy night receives,

Roots half hidden under snows,

Broken boughs and blackened leaves.

For all things turn to barenness

In the dim glass the demons hold,

The glass of outer weariness,

Made when God slept in times of old.

There, through the broken branches, go

The ravens of unresting thought;

Flying, crying, to and fro,

Cruel claw and hungry throat,

Or else they stand and stiff the wind,

And shake their ragged wings: alas!

Thy tender eyes grow all unkind:

Gaze no more in the bitter glass.

Beloved, gaze in thine own heart

The holy tree is growing there;

From joy the holy branches start,

And all the trembling flowers they bear.

Remembering all that shaken hair

And how the winged sandals dart,

Thine eyes grow full of tender care:

Beloved, gaze in thine own heart.

Now my charms are all o’erthrown,

And what strength I have’s mine own;

Which is most faint;

now t’is true,

I must here be confined by you,

Or sent to Napels.

Let me not,

Since I have my dukedom got

And pardoned the deceiver, dwell

In this bar island by your spell;

But release me from my bands

With the help of your good hands.

Gentle breath of yours my sails

Must fill, or else my project fails,

Which was to please.

Now I want

Spirits to enforce, art to enchant;

And my ending is despair,

Unless I be relieved by prayer,

Which pierces so that it assaults

Mercy itself and frees all faults.

As you from your crimes would pardon’d be,

Let your indulgence set me free.

Een bewolkte droom op een aardse nacht

Hangt aan de wassende maan

Een stemloos lied in een tijdloos licht

Zingt bij de komende dageraad

Vogels tijdens de vlucht roepen daar

Waar het hart de stenen beweegt

Het is daar waar mijn hart naar verlangt

Allemaal voor de liefde van jou

Er hangt een schilderij aan een klimopmuur

Genesteld in het smaragdgroene mos

De ogen verklaren een wapenstilstand van vertrouwen

Dan trekt het me ver weg

Waar diep in de woestijnschemering

Zand smelt in poelen van de lucht

Duisternis legt haar karmozijnrode mantel

Je lampen zullen me naar huis bellen

En dus is het daar mijn eerbetuiging

Geklemd door de stilte van de nacht

Nu voel ik je bewegen

En elke ademhaling is vol

Dus het is daar mijn eerbetuiging

Geklemd door de stilte van de nacht

Zelfs de afstand voelt zo dichtbij

Allemaal voor de liefde van jou

Een bewolkte droom op een aardse nacht

Hangt aan de wassende maan

Een stemloos nummer in een tijdloos licht

Zingt bij de komende dageraad

Vogels in de vlucht roepen daar

Waar het hart de stenen beweegt

Het is daar waar mijn hart naar verlangt

Allemaal voor de liefde van jou

Daar woonde een boer in het noorden van het land

een hey ho bonny o

En hij had dochters één, twee, drie

De zwanen zwemmen zo knap

Deze dochters liepen langs de rand van de rivier

een hey ho bonny o

De oudste duwde de jongste erin

De zwanen zwemmen zo knap

Oh zus, oh zus, leen me je hand

met een hey ho a bonny o

En ik zal je huis en land geven

de zwanen zwemmen zo knap

Ik zal je geen hand of handschoen geven

met een hey ho a bonny o

Tenzij je me je eigen ware liefde geeft

de zwanen zwemmen zo knap

Soms zonk ze, soms zwom ze

met een hey ho en een bonny o

Tot ze bij een molenaarsmoeder kwam

de zwanen zwemmen zo knap

De molenaarsdochter, in het rood gekleed

met een hey ho en een bonny o

Ze ging wat water halen om wat brood te maken

de zwanen zwemmen zo knap

Oh vader, oh papa, hier zwemt een zwaan

met een hey ho en een bonny o

Het lijkt erg op een zachte vrouw

de zwanen zwemmen zo knap

Ze hebben haar op de oever gezet om te drogen

met een hey ho en een bonny o

Er kwam een ​​harper voorbij

de zwanen zwemmen zo knap

Hij maakte harpspelden van haar vingers mooi

met een hey ho en een bonny o

Hij maakte harpsnaren van haar gouden haar

de zwanen zwemmen zo knap

Hij maakte een harp van haar borstbeen

met een hey ho en een bonny o

En meteen begon het alleen te spelen

de zwanen zwemmen zo knap

Hij bracht het naar de hal van haar vader

met een hey ho en een bonny o

En daar was de rechtbank, allemaal verzameld

de zwanen zwemmen zo knap

Hij legde de harp op een steen

met een hey ho en een bonny o

En meteen begon het alleen te spelen

de zwanen zwemmen zo knap

En daar zit mijn vader de koning

met een hey ho en een bonny o

En daarginds zit mijn moeder de koningin

de zwanen zwemmen zo knap

En daar zit mijn broer Hugh

met een hey ho en een bonny o

En door hem William, lief en waar

de zwanen zwemmen zo knap

En daar zit mijn valse zus, Anne

met een hey ho en een bonny o

Wie heeft me verdronken omwille van een man?

de zwanen zwemmen zo knap

Op een verduisterde nacht

de vlam van liefde brandde in mijn borst

En bij een heldere lantaarn

Ik ben uit mijn huis gevlucht terwijl iedereen in stille rust was

Gehuld in de nacht

en via de geheime trap vluchtte ik snel

De sluier verborg mijn ogen

terwijl iedereen van binnen stil lag als de doden

Oh nacht was jij mijn gids

oh nacht liefdevoller dan de rijzende zon

Oh nacht die zich bij de minnaar voegde

aan de geliefde

het transformeren van elk van hen in de andere

Op die mistige nacht

in het geheim, buiten zo'n sterfelijk zicht

Zonder gids of licht

dan dat wat zo diep in mijn hart brandde

Dat vuur waar ik naartoe werd geleid

en scheen helderder dan van de middagzon

Naar waar hij nog wachtte

het was een plek waar niemand anders kon komen

In mijn bonzende hart

die zich geheel voor hem hield

Hij viel in zijn slaap

onder de ceders gaf ik al mijn liefde

En bij de vestingmuren

de wind zou zijn haar tegen zijn voorhoofd strijken

En met zijn zachtste hand

streelde mijn elk gevoel dat het toestond

Ik verloor mezelf aan hem

en legde mijn gezicht op de borst van mijn geliefde

En zorg en verdriet vervaagden

zoals in de ochtendmist het licht werd

Daar gedimd tussen de lelies kermis

Daar gedimd tussen de lelies kermis

Daar gedimd tussen de lelies kermis

Ze zijn verzameld in kringen

de lampen verlichten hun gezichten

De maansikkel schommelt in de lucht

De dichters van het drummen

houd hartslagen opgeschort

De rook wervelt omhoog en sterft dan

Wil je mijn masker?

wil je mijn spiegel?

roept de man in de schaduwkap

Je kunt naar jezelf kijken

jullie kunnen naar elkaar kijken

of je kunt naar het gezicht kijken, het gezicht van je god

De verhalen zijn geweven

en fortuinen worden verteld

De waarheid wordt afgemeten aan het gewicht van je goud

De magie ligt verspreid

op tapijten op de grond

Geloof wordt opgeroepen in het geluid van de avondmarkt

Wil je mijn masker?

wil je mijn spiegel?

roept de man in de schaduwkap

Je kunt naar jezelf kijken

jullie kunnen naar elkaar kijken

of je kunt naar het gezicht kijken, het gezicht van je god

De lessen zijn geschreven

op perkamentpapier

Ze worden gedragen door een paard uit de rivier de Nijl

zegt de schimmige stem

In het vuur, de cobra

werpt de vlam een ​​innemende glimlach

Wil je mijn masker?

wil je mijn spiegel?

roept de man in de schaduwkap

Je kunt naar jezelf kijken

jullie kunnen naar elkaar kijken

of je kunt naar het gezicht kijken, het gezicht van je god

Sterren vielen diep in de duisternis

terwijl gebeden zacht opstegen, bloemblaadjes bij zonsopgang

En terwijl ik luisterde, leek je stem zo duidelijk

zo rustig riep je je god

Ergens kwam de zon op, o'er duinen in de woestijn

zo was de stilte die ik nog nooit eerder heb gevoeld

Was dit het wuestion, trekken, trekken, trekken aan jou?

in je hart, in je ziel, vond je daar vrede?

Elders een sneeuwval, de eerste in de winter

bedekte de grond terwijl de klokken de lucht vulden

Jij in je gewaden zong, riep, riep, riep hem

in je hart, in je ziel, vond je daar vrede?

in je hart, in je ziel, vond je daar vrede?

Geliefde, kijk in je eigen hart,

De heilige boom groeit daar;

Van vreugde beginnen de heilige takken,

En al de trillende bloemen die ze dragen.

De veranderende kleuren van zijn fruit

Heb de sterren met vrolijk licht getooid;

De zekerheid van zijn verborgen wortel

Heeft rustig geplant in de nacht;

Het schudden van zijn lommerrijke hoofd

Heeft de golven hun melodie gegeven,

En liet mijn lippen en muziek trouwen,

Een tovenaarslied voor u mompelen.

Daar gaan de Loves een cirkel,

De vlammende cirkel van onze dagen,

Ronddraaien, heen en weer spugen

Op die grote onwetende lommerrijke manieren;

Herinnerend aan al dat geschud haar

En hoe de gevleugelde sandalen schieten,

Je ogen groeien vol tedere zorg;

Geliefde, kijk in uw eigen hart.

Kijk niet meer in het bittere glas

De demonen, met hun subtiele bedrog,

Til voor ons op als ze voorbij zijn,

Of kijk maar even;

Want daar groeit een fataal beeld

Dat de stormachtige nacht ontvangt,

Wortels half verborgen onder de sneeuw,

Gebroken takken en zwartgeblakerde bladeren.

Voor alle dingen wend je tot naaktheid

In het schemerige glas houden de demonen zich vast,

Het glas van uiterlijke vermoeidheid,

Gemaakt toen God in oude tijden sliep.

Daar, door de gebroken takken, ga

De raven van onrustige gedachten;

Vliegend, huilend, heen en weer,

Wrede klauw en hongerige keel,

Of ze staan ​​en stuwen de wind,

En schudden met hun gerafelde vleugels: helaas!

Uw tedere ogen worden onvriendelijk:

Kijk niet meer in het bittere glas.

Geliefde, kijk in je eigen hart

De heilige boom groeit daar;

Van vreugde beginnen de heilige takken,

En alle trillende bloemen die ze dragen.

Herinnerend aan al dat geschud haar

En hoe de gevleugelde sandalen schieten,

Je ogen groeien vol tedere zorg:

Geliefde, kijk in uw eigen hart.

Nu zijn mijn charmes allemaal omvergeworpen,

En welke kracht ik heb, is de mijne;

Welke is het meest zwak;

nu is het waar,

Ik moet hier worden beperkt door jou,

Of verzonden naar Napels.

Laat me niet,

Sinds ik mijn hertogdom heb gekregen

En vergaf de bedrieger, woon

In dit bar-eiland door je spreuk;

Maar verlos me van mijn bands

Met de hulp van uw goede handen.

Zachte adem van jou mijn zeilen

Moet worden ingevuld, anders mislukt mijn project,

Dat was om te behagen.

Nu wil ik

Geesten om af te dwingen, kunst om te betoveren;

En mijn einde is wanhoop,

Tenzij ik verlost word door gebed,

Die zo doordringt dat het aanvalt

Barmhartigheid zelf en bevrijdt alle fouten.

Zoals je van je misdaden zou vergeven,

Laat je toegeeflijkheid me bevrijden.