Standing Stones - Loreena McKennitt

In one of these lonely Orkney Isles

There dwelled a maiden fair

Her cheeks were red, her eyes were blue

She had yellow, curling hair

Which caught the eye and then the heart

Of one who could never be

A lover of so true a mind

Or fair a form as she

Across the lake in Sandwick

Dwelled a youth she held most true

And ever since her infancy

He had watched these eyes so blue

The land runs out to the sea —

It’s a narrow neck of land —

Where weird and grim the Standing Stones

In a circle where they stand

One bonny moonlight Christmas Eve

They met at that sad place

With her heart in glee and the beams of love

Were shining on her face

When her lover came and he grasped her hand

And what loving words they said

They talked of future’s happy days

As through the stones they strayed

They walked toward the lovers' stone

And through it passed their hands

They plighted there a constant troth

Sealed by love’s steadfast bands

He kissed his maid and then he watched her

That lonely bridge go o’er

For little, little did he think

He wouldn’t see his darling more

Standing Stones of the Orkney Isles

Gazing out to sea

Standing Stones of the Orkney Isles

Bring my love to me!

He turned his face toward his home

That home he did never see

And you shall have the story

As it was told to me

When a form upon him sprang

With a dagger gleaming bright

It pierced his heart and his dying screams

Disturbed the silent night

This maid had nearly reached her home

When she was startled by a cry

And she turned to look around her

And her love was standing by

His hand was pointing to the stars

And his eyes gazed at the light

And with a smiling countenance

He vanished from her sight

She quickly turned and home she ran

Not a word of this was said

For well she knew at seeing his form

That her faithful love was dead

And from that day she pined away

Not a smile seen on her face

And with outstretched arms she went to meet him

In a brighter place

Standing Stones of the Orkney Isles

Gazing out to sea

Standing Stones of the Orkney Isles

Bring my love to me!

Standing Stones of the Orkney Isles

Gazing out to sea

Standing Stones of the Orkney Isles

Bring my love to me!

Op een van deze eenzame Orkney-eilanden

Er woonde een meisjeskermis

Haar wangen waren rood, haar ogen waren blauw

Ze had geel, krullend haar

Die de aandacht trok en toen het hart

Van iemand die nooit zou kunnen zijn

Een minnaar van een zo oprechte geest

Of eerlijk een formulier als zij

Aan de overkant van het meer in Sandwick

Woonde een jeugd waar ze het meest trouw aan was

En sinds haar kindertijd

Hij had deze ogen zo blauw gezien

Het land loopt uit naar de zee -

Het is een smalle landtong —

Waar raar en grimmig de Standing Stones

In een kring waar ze staan

Een mooi maanlicht kerstavond

Ze ontmoetten elkaar op die trieste plek

Met haar hart in vreugde en de stralen van liefde

Schijnden op haar gezicht

Toen haar minnaar kwam en hij haar hand vastpakte

En wat een liefdevolle woorden zeiden ze

Ze hadden het over de gelukkige dagen van de toekomst

Zoals ze door de stenen zijn afgedwaald

Ze liepen naar de steen van de geliefden

En erdoorheen gingen hun handen

Ze beloofden daar een constante troth

Verzegeld door de standvastige bands van de liefde

Hij kuste zijn dienstmeisje en toen keek hij naar haar

Die eenzame brug gaat o'er

Voor weinig, weinig dacht hij

Hij zou zijn lieveling niet meer zien

Staande stenen van de Orkney-eilanden

Uitkijkend op zee

Staande stenen van de Orkney-eilanden

Breng mijn liefde naar mij!

Hij draaide zijn gezicht naar zijn huis

Dat huis dat hij nooit heeft gezien

En je zult het verhaal hebben

Zoals het me is verteld

Toen een vorm op hem sprong

Met een glimmende dolk

Het doorboorde zijn hart en zijn stervende geschreeuw

Verstoord de stille nacht

Deze meid had haar huis bijna bereikt

Toen ze werd opgeschrikt door een kreet

En ze draaide zich om om om zich heen te kijken

En haar liefde stond klaar

Zijn hand wees naar de sterren

En zijn ogen staarden naar het licht

En met een lachend gezicht

Hij verdween uit haar zicht

Ze draaide zich snel om en naar huis rende ze

Hier is geen woord van gezegd

Want goed wist ze bij het zien van zijn vorm

Dat haar trouwe liefde dood was

En vanaf die dag kwijnde ze weg

Geen glimlach op haar gezicht te zien

En met uitgestrekte armen ging ze hem tegemoet

Op een lichtere plek

Staande stenen van de Orkney-eilanden

Uitkijkend op zee

Staande stenen van de Orkney-eilanden

Breng mijn liefde naar mij!

Staande stenen van de Orkney-eilanden

Uitkijkend op zee

Staande stenen van de Orkney-eilanden

Breng mijn liefde naar mij!