Dickens' Dublin (The Palace) - Loreena McKennitt

I walk the streets of Dublin town

It’s 1842

It’s snowing on this Christmas Eve

Think I’ll beg another bob or two

I’ll huddle in this doorway here

Till someone comes along

If the lamp lighter comes real soon

Maybe I’ll go home with him.

Maybe I can find a place I can call my home

Maybe I can find a home I can call my own

The horses on the cobbled stones pass by Think I’ll get one one fine day

And ride into the country side

And very far away

But now as the daylight disappears

I best find a place to sleep

Think I’ll slip into the bell tower

In the church just down the street

Maybe on the way I’ll find the dog

I saw the other night

And tuck him underneath my jacket,

So we’ll stay warm through the night

As we lie in the bell tower high

And dream of days to come

The bells o’er head will call the hour

The day we will find a home.

Ik loop door de straten van de stad Dublin

Het is 1842

Het sneeuwt op deze kerstavond

Denk dat ik nog een bob of twee zal smeken

Ik kruip hier in deze deuropening

Tot er iemand langskomt

Als de lampaansteker heel snel komt

Misschien ga ik met hem mee naar huis.

Misschien kan ik een plek vinden die ik mijn thuis kan noemen

Misschien kan ik een huis vinden dat ik het mijne kan noemen

De paarden op de kasseien komen voorbij. Ik denk dat ik er op een dag een krijg

En rijd het platteland in

En heel ver weg

Maar nu het daglicht verdwijnt

Ik vind het beste een slaapplaats

Denk dat ik in de klokkentoren glijd

In de kerk verderop in de straat

Misschien vind ik onderweg de hond

Ik zag de andere nacht

En stop hem onder mijn jas,

Dus we blijven de hele nacht warm

Terwijl we hoog in de klokkentoren liggen

En droom van de komende dagen

De klokken boven het hoofd zullen het uur roepen

De dag dat we een huis zullen vinden.