Notti senza luna - Loredana Bertè

Nel silenzio della sera sono qua

E ascolto una preghiera come fà

Se cercate dentro me

Forse un cuore di neve c'è

Come un bacio dell’inferno

Questo maledetto cuore

E un bacio dell’inferno sia

Dal branco di belve canto non si è salvato

E durante il cammino me l’hanno mangiato

Nelle Notti senza Luna

Incrocia la paura

Sull’abisso dell’immenso

Del mio tormento

Dove demoni abbaglianti

Di spade fiammanti

Ti spaccano il cuore

Ma non cede il rancore

Quante Notti senza Luna

E senza fortuna

Quando il freddo intenso ci invade dentro

E un bacio al veleno

Si gusta in pieno

Si dice che il destino di ognuno sia già scritto

Maledico di cuore chi

Tre volte bastardo chiunque sia stato

Che poi mi ha dato quello che ha dato

Nelle Notti senza Luna

Notti morenti

Autunni inverni passati presenti

Una pioggia sottile che diventa più ostile

Quando batte con rabbia

Come aghi sulla faccia

Quante Notti senza Luna

E senza speranza

Di stelle cadenti in questa stanza

Un paesaggio deserto a cielo aperto

Perchè perchè perchè…

Perchè le Notti senza Luna

Per poeti di natura

Diventa normale

Un letto casuale

Nelle Notti senza stelle notti di sventura

Diceva il poeta

Sulle Notti senza Luna

Solo in bacio dell’inferno

In dono in eterno

Notti senza Luna…

In de stilte van de avond ben ik hier

En ik luister naar een gebed zoals het doet

Als je in mij kijkt

Misschien is er een hart van sneeuw

Als een kus uit de hel

Dit verdomde hart

En een kus uit de hel is het

Hij werd niet gered van de kudde zingende beesten

En onderweg aten ze het voor mij

Op maanloze nachten

Kruis angst

Op de afgrond van het immense

van mijn kwelling

Waar oogverblindende demonen

Van vlammende zwaarden

Ze breken je hart

Maar hij geeft de wrok niet op

Hoeveel nachten zonder maan

En geen geluk

Wanneer de intense kou ons binnenvalt

En een giftige kus

Er kan volop van worden genoten

Er wordt gezegd dat ieders lot al is geschreven

Ik vloek uit het hart wie?

Drie keer wie het ook deed klootzak

Wie gaf me toen wat hij gaf?

Op maanloze nachten

Stervende nachten

Herfsten afgelopen winters aanwezig

Een dunne regen die vijandiger wordt

Wanneer het klopt van woede

Als naalden in het gezicht

Hoeveel nachten zonder maan

en hopeloos

Van vallende sterren in deze kamer

Een woestijnlandschap in de open lucht

Waarom waarom waarom...

Waarom maanloze nachten

Voor natuurdichters

Het wordt normaal

Een informeel bed

In de nachten zonder sterren, nachten van ongeluk

De dichter zei:

Op maanloze nachten

Alleen in de kus van de hel

Als een geschenk voor altijd

Maanloze nachten...