... E la luna bussò - Loredana Bertè

E la luna bussò alle porte del buio

«Fammi entrare», lui rispose di no!

E la luna bussò dove c’era il silenzio

ma una voce sguaiata disse

«Non è più tempo»

quindi spalancò le finestre del vento

e se ne andò a cercare un po' più in là

qualche cosa da fare

dopo avere pianto un po'

per un altro no, per un altro no

che le disse il mare, che le disse il mare.

E la luna bussò su due occhiali da sole

quello sguardo non si accorse di lei

ed allora provò ad un party in piscina

senza invito non entra nemmeno la luna

quindi rotolò su champagne e caviale

e se ne andò a cercare un po' più in là

qualche cosa da fare

dopo avere pianto un po'

per un altro no, per un altro no

di un cameriere e allora giù

quasi per caso più vicino ai marciapiedi

dove è vero quel che vedi

e allora giù giù senza bussare

tra le ciglia di un bambino

per potersi addormentare

e allora giù fra stracci e amore

dove è un lusso la fortuna

c'è bisogno della luna

e allorà giù

En de maan klopte op de deuren van het donker

"Laat me binnen," antwoordde hij nee!

En de maan klopte waar stilte was

maar een grove stem zei:

"Het is geen tijd meer"

toen gooide hij de ramen van de wind open

en ging wat verder kijken

iets om te doen

na een tijdje huilen

voor nog een nee, voor nog een nee

wat de zee haar vertelde, wat de zee haar vertelde.

En de maan klopte op twee zonnebrillen

die blik merkte haar niet op

en toen probeerde hij een poolparty

zonder een uitnodiging komt zelfs de maan niet binnen

vervolgens gerold op champagne en kaviaar

en ging wat verder kijken

iets om te doen

na een tijdje huilen

voor nog een nee, voor nog een nee

van een ober en dan naar beneden

bijna toevallig dichter bij de trottoirs

waar wat je ziet waar is

en dan naar beneden zonder te kloppen

tussen de wimpers van een kind

om in slaap te kunnen vallen

en dan naar beneden tussen vodden en liefde

waar geluk een luxe is

we hebben de maan nodig

en dan naar beneden