LiBerté - Loredana Bertè

Io non sto fra gli Inni e le bandiere

Fra le pecore in processione

Chi ha la faccia come il sedere

Ed in tasca una soluzione

Con chi ci predica la morale

E chi decide cosa è normale, normale

Al diavolo i buoni di professione

E chi dice resta al tuo posto

Che la mia unica vocazione

Essere solo un cane sciolto

Scelgo da me dove voglio stare

E tu continua pure a sbagliare

Le vostre regole truccate

Le verità già masticate

Vita da favola, sì

Ma vuoi in cambio l’anima

E non bussare alla mia portà perché

Non mi farò trovare, ora e sempre

Niente potrà farmi più male, finalmente

E non sto con chi ha smesso di pensare

Con chi dice non mi lamento

E ha paura anche solo a immaginare

Di sfidare i mulini a vento

Con chi ripete piccola mia

Beata te, che mangi pane e utopia

Io non seguo le regole del branco

Al guinzaglio una vita intera

Io l’ho già visto quello sguardo

Gli occhi dei cani e la catena

E a comando scodinzolare

E alla luna, alla luna, abbaiare, ahu!

E le coscienze immacolate

I vostri sogni a puntate

Vita da favola, sì

Ma vuoi in cambio l’anima

E non bussare alla mia portà perché

Non mi farò trovare, ora e sempre

Niente potrà farmi più male, finalmente

Sono il vento che s’alza

Nessun’appartenenza

Sono il pensiero randagio

Dolcezza, rabbia, disobbedienza

Sono la nave già partita

Guerra da disertare

Pronta ad uralre

La sola regola che c'è

Libertè, libertè

Libertè, bertè, bertè, bertè

Non mi farò trovare

Ora e sempre

Niente potrà farmi più male, finalmente

Niente potrà farmi più male, finalmente

Libertè

Ik ben niet tussen de hymnen en de vlaggen

Tussen de schapen in processie

Wie heeft het gezicht als de kont

En een oplossing op zak

Met degenen die ons moraliteit prediken

En wie bepaalt wat normaal, normaal is

Naar de hel met de goeden van beroep

En wie zegt blijft op jouw plaats

Dat is mijn enige roeping

Wees gewoon een buitenbeentje

Ik kies zelf waar ik wil zijn

En je blijft fouten maken

Uw vervalste regels

De waarheden al gekauwd

Sprookjesleven, ja

Maar je wilt de ziel in ruil

En klop niet op mijn deur omdat

Ik zal niet gevonden worden, nu en voor altijd

Niets kan me meer pijn doen, eindelijk

En ik ben niet met degenen die zijn gestopt met denken

Met wie hij zegt dat ik niet klaag

En hij is zelfs bang om zich alleen maar voor te stellen

Om de windmolens uit te dagen

Met wie ze mijn kleintje herhaalt

Gezegend bent u die brood en utopie eet

Ik volg de regels van het peloton niet

Een heel leven aan de lijn

Ik heb die blik al gezien

De ogen van de honden en de ketting

En op commando om met de staart te kwispelen

En naar de maan, naar de maan, blaf, ahu!

En een onbevlekt geweten

Je dromen in termijnen

Sprookjesleven, ja

Maar je wilt de ziel in ruil

En klop niet op mijn deur omdat

Ik zal niet gevonden worden, nu en voor altijd

Niets kan me meer pijn doen, eindelijk

Ik ben de wind die opkomt

Geen lidmaatschap

Ik ben de verdwaalde gedachte

Zoetheid, woede, ongehoorzaamheid

Ik ben het schip dat al gevaren heeft

Oorlog om te verlaten

Klaar om te uralre

De enige regel die er is

Vrijheid, vrijheid

Liberté, bertè, bertè, bertè

ik zal niet gevonden worden

Nu en voor altijd

Niets kan me meer pijn doen, eindelijk

Niets kan me meer pijn doen, eindelijk

Vrijheid