Ещё вчера - Loc-Dog

Романтичная хуйня…

Первый солнца луч сквозь шторы тонкие вернул вчерашний вечер,

Но уже не в той красе

Ударил и обжег глаза, и я, как динозавр уже вымер,

Но хищников, как я не видел мир

И ты еще что-то говоришь, варишь, стираешь

Тариф повышаешь своим слабеньким уловкам

Как будто ловко, но мне тебя не жалко

Ведь я предал все заповеди

Как ежик достаю иголки, когда сдаюсь я

Когда уже нельзя победить

И не боюсь ад, я хочу в бою сдать свой крошечный малюсенький мир

И возможно никому не вредить, кроме себя

Не вижу, как моя петля шею захватит еще тысячи, сам виноват

И я беру эту вину, беру вино, мне все равно, а иначе я не потяну

С этой ступени нельзя наверх, но тонуть кто же хотел?

Все другого, как всегда, хотели

Был вечер томным, надо было разомкнуть

Я себя чувствовал так скованно в постели, не любя

Хоть суки все не вечные, как же такие мысли закрались в совесть здесь не получи

наркоз и бесконечные дни,

Но не надо памяти, не помню я ваще ничего

Я те кто вообще?!

Но вы не знаете, что значит боль снять рукой

Что значит замерзать в толпе,

А я катаюсь по трамвайным по путям

Там без билета можно влезть без проблем

Бывают дни, когда мне тупо непонятно, кто играет в прятки тут

И если там нас ждут, то почему так сильно давят грудь

И нет причин для маминых морщин

И кислых мин ко мне от окружающих — я сделал все неправильно

И я не прочь уехать далеко, легко махнув кому-то рукой

Оставить весь свой груз кому-нибудь на плечи, обязанность и перечень

Умчать за горизонт, чтобы не знать ночной весенний перезвон влюбленных лиц

Я падал ниц возле неведомых границ

Поднимался в мире, переполненном людьми, любящих игры

Верил, что всему виною климат

Дальше только больше клинит

Даже если будут крылья, так же буду падать ниже

Так что, если все еще видишь во мне что-то святое

Прошу тебя проснись, яркий свет того не стоит

Тонны листов, историй, город мостов, аллегорий

Ночью меня удостоил верить в то, что написал

И только теперь вас там двое, ты с твоей больной головою

Кому-то может быть дано править судьбой

Вопрос спорный — насколько я закончусь скоро

И меня укроют надолго за высоким забором

А где-то далеко яркие вспышки света тянет к себе планета

Хочет научить летать, и моментально тает пелена с твоих глаз влюбленных

И снова быстро наступает лютая зима,

А где-то далеко яркие вспышки света тянет к себе планета

Хочет научить летать, и моментально тает пелена с твоих глаз влюбленных

И снова быстро наступает лютая зима

Romantische onzin...

De eerste zonnestraal door de dunne gordijnen van gisteravond,

Maar niet in die schoonheid

Ik sloeg en verbrandde mijn ogen, en ik, als een dinosaurus, ben al uitgestorven,

Maar roofdieren zoals ik hebben de wereld niet gezien

En je zegt nog steeds iets, koken, wissen

Je verhoogt de prijs van je zwakke trucs

Als slim, maar ik heb geen medelijden met je

Ik heb tenslotte alle geboden verraden

Hoe komen egels aan naalden als ik opgeef?

Wanneer je niet kunt winnen

En ik ben niet bang voor de hel, ik wil mijn kleine wereldje overgeven in de strijd

En het is mogelijk om niemand anders dan jezelf pijn te doen

Ik zie niet in hoe mijn strop duizenden meer zal vangen, het is mijn eigen schuld

En ik neem dit schuldgevoel, ik neem wijn, het kan me niet schelen, anders trek ik niet

Je kunt vanaf deze trede niet naar boven, maar wie wilde er verdrinken?

Iedereen wilde, zoals altijd,

Het was een lome avond, het was nodig om open te gaan

Ik voelde me zo beperkt in bed, niet liefdevol

Hoewel niet alle teven eeuwig zijn, hoe zijn zulke gedachten hier in het geweten geslopen?

anesthesie en eindeloze dagen,

Maar ik heb geen geheugen nodig, ik herinner me niets anders

Wie ben ik eigenlijk?!

Maar je weet niet wat het betekent om de pijn met je hand te verwijderen

Wat betekent het om te bevriezen in de menigte,

En ik rijd op de tramrails

Je kunt er zonder kaartje naar binnen.

Er zijn dagen dat ik gewoon niet begrijp wie hier verstoppertje speelt.

En als ze daar op ons wachten, waarom wordt er dan zo hard op de borst gedrukt?

En er is geen reden voor mama's rimpels

En zure mijnen van de mensen om me heen - ik deed alles verkeerd

En ik ben niet vies van ver gaan, licht zwaaiend met mijn hand naar iemand

Laat al je lasten op iemands schouders, plicht en lijst

Haast je over de horizon, om het nachtelijke lentegeluid van de gezichten van geliefden niet te kennen

Ik viel op mijn knieën in de buurt van onbekende grenzen

Opgegroeid in een wereld vol mensen die van games houden

Ik geloofde dat het klimaat de schuldige is

Verder alleen meer wedges

Zelfs als er vleugels zijn, zal ik ook beneden vallen

Dus als je nog iets heiligs in mij ziet

Word alsjeblieft wakker, het felle licht is het niet waard

Tal van bladen, verhalen, stad van bruggen, allegorieën

'S Nachts verwaardigde hij me om te geloven in wat hij schreef

En pas nu zijn jullie met z'n tweeën, jij met je zere hoofd

Iemand kan worden gegeven om het lot te regeren

De vraag is discutabel - hoe snel zal ik klaar zijn?

En ze zullen me voor een lange tijd verbergen achter een hoog hek

En ergens ver weg worden felle lichtflitsen naar de planeet getrokken

Wil je leren vliegen, en de sluier smelt onmiddellijk van de ogen van je geliefden

En de felle winter komt snel weer,

En ergens ver weg worden felle lichtflitsen naar de planeet getrokken

Wil je leren vliegen, en de sluier smelt onmiddellijk van de ogen van je geliefden

En de felle winter komt snel weer