Повзрослел - Loc-Dog

Я думал это недостаток эндорфина, в мозгу, разрушенном любителем экспериментов,

Или обида на удары в спину, заледеневшая и сделавшая твёрдым сердце,

Глушил это уколами и падал низко, кричал, что в это просто не могу поверить,

Потом бежал за помощью к специалистам,

Терял себя в объятьях у распутных девок,

Я думал это лёгкое похмелье, и нужно лишь восстановление нейронных связей,

Я думал чёрт с ним, что давно так уже не умею,

Когда влюблённые глаза сжигали, будто лазер,

Да я не тот, придёт пора вдруг принять это,

И ни любовь, ни марафон, ни спасатели,

Не спрячут меня больше, не спасут от своей головы,

Я думал, всё вернётся, но увы...

Мама...

Я повзрослел, чувства через плёнку

Как бы ни хотел, уже по новой мне не стать ребёнком...

Хоть воздух пахнет сумасшествием, как и тогда...

Возьми меня с собой туда...

Где нету проблем, где дружбой правда называют дружбу

Где всем нам ещё что-то нужно,

Где все ещё от денег не сошли с ума...

Где всё пьяны и в голове туман...

Ща сыграем с погонами в прятки, дым валит из окон тонированной чёрной девятки,

Ща девчатам отменим все пары, мы в подъезде, всем уже нормально несите гитару,

Ща включу Многоточие, чё-то меня не прет, похоже надо вырубить чё-то пожестче,

Я влюблён, но не помню в кого, мы ночью будем мучать всей толпой этот новый биточек....

Хочешь бросим это всё двинем на юга, пока ещё совсем меня не схавала делюга,

Время вода, и мы все вода,

Время дарит шансы, а потом сушит нас до дна,

Вижу кресты вместо подруг и приятелей,

Трачу листы, ловлю фантомы из памяти,

И двигаюсь как будто те картины все не про меня

Нет я их не менял, так бывает, мама...

Ik dacht dat het een gebrek aan endorfine was, in een brein dat vernietigd werd door een experimentator,

Of wrok over de slagen in de rug, bevroren en maakte het hart hard,

Ik stopte het met injecties en viel laag, schreeuwend dat ik het gewoon niet kan geloven

Toen rende hij voor hulp naar specialisten,

Ik verloor mezelf in de armen van losbandige meisjes,

Ik dacht dat het een milde kater was, en het enige dat nodig is, is het herstel van neurale verbindingen,

Ik dacht verdomme met hem, dat ik dit lange tijd niet kan doen,

Toen liefdevolle ogen brandden als een laser

Ja, ik ben niet degene, het is tijd om het plotseling te accepteren,

En noch liefde, noch marathon, noch redders,

Ze zullen me niet meer verbergen, ze zullen me niet uit hun hoofd redden,

Ik dacht dat het terug zou komen, maar helaas...

Mamma...

Ik ben opgegroeid, gevoelens door de film

Hoe graag ik ook wil, ik zal geen kind worden op een nieuwe manier...

Hoewel de lucht naar waanzin ruikt, net als toen...

Neem me daar met je mee...

Waar geen problemen zijn, waar vriendschap echt vriendschap wordt genoemd

Waar we allemaal meer nodig hebben

Waar iedereen nog niet gek is op geld...

Waar iedereen dronken is en er mist in mijn hoofd hangt...

Laten we verstoppertje spelen met schouderbanden, rook stroomt uit de ramen van een getinte zwarte negen,

We annuleren alle koppels voor de meisjes, we zijn bij de ingang, het is goed voor iedereen om de gitaar mee te nemen,

Ik zet de ellips aan, iets haast me niet, het lijkt erop dat ik iets harder moet snijden,

Ik ben verliefd, maar ik weet niet meer op wie, we zullen deze nieuwe bitochek 's nachts met de hele menigte kwellen ....

Als je alles achter je wilt laten, laten we dan naar het zuiden gaan, terwijl de delyuga me niet helemaal heeft geruïneerd.

Tijd is water, en we zijn allemaal water,

Tijd geeft kansen, en droogt ons dan op tot op de bodem,

Ik zie kruisen in plaats van vriendinnen en vrienden,

Lakens verspillen, spoken uit het geheugen vangen

En ik beweeg alsof die foto's niet alleen over mij gaan

Nee, ik heb ze niet veranderd, het gebeurt, mama ...