Спасибо - Loc-Dog

Знаешь, столько всего произошло между нами…

Хочется сказать тебе только одно: «Спасибо!»

Москва.

Ночь.

Воздух в лицо летит свежий.

Спидометр вот сгорит, открыты окна.

Холодно как-то и вправду.

Но, не можем поговорить.

Уже как месяц прошёл, месяц пройдёт ещё, и так, увы, не сможем.

А я, ребёнка кладу на своё плечо,

И, за это — всю жизнь буду должен тебе.

Спасибо, не смотря на боль.

Я тоже далеко не ангел.

И хорошего принёс тебе мало…

Но, я тебя любил — это правда.

Не верю всем, кто мне про тебя говорил.

Ты прости, просто верю я сердцу.

Тебе согреться есть шансы, ты их бери.

Не плачь, а вовремя действуй!

Среди прохожих терять себя, отвечая на тусклые взгляды.

Я уже далеко ушёл, там моя Земля — мне другую не надо.

У тебя наступит день, когда первый луч через шторы всё сделает ярким.

Ты подумаешь: «Куда я с ним дела жизнь?

Её нужно было вовсе не так жить.»

Может злиться ты будешь… И отомстить мне захочешь за всё, что у нас случилось.

Но, я не предавал ради женских тел.

Есть другая причина.

В моей душевной простоте, ревности больной к твоей красоте.

В пустоте вечной, только не в твоей, а в моей, и без неё тебе будет легче.

Припев:

Давай забудем, что было плохого в нас!

И, ты мне улыбнись, как в последний раз.

Как и в первый раз, без всяких мыслей.

Ведь мы с тобой подарили миру Жизни.

И, как жаль, что этот восход уже не вместе встретим.

Пусть будут счастливы дети.

Пусть не увидят, как у нас с тобой забот.

И вечно солнце им светит!

Давай забудем, что было плохого в нас.

И, ты мне улыбнись, как в последний раз.

Как наш ребёнок, что так похожий на тебя.

Что я порою искренне тронут.

И жаль, что этот восход уже не вместе встретим.

И, дай Бог тебе силы!

Что бы не было, скажу тебе одно: «Спасибо!»

Наш ребёнок такой же красивый.

Тебе: «Спасибо», не смотря на боль.

Я тоже далеко не ангел.

Пепел падает вниз, как моя любовь.

И до фильтра останется правда.

Можем тихо попрятаться по углам.

Улететь друг от друга на острова.

Но, где бы ни были, найду едва ли я — такую, как ты, а ты такого как я!

Сумасшедшие, вновь себя нашедшие, но чужие друг другу теперь совсем.

Немного жаль, ведь мы были почти родными, а осень шепчет: «Бывает у всех…»

И не всесильны мы с тобой, нет… Просто мы — обычные люди.

Как объяснить, когда спросит у нас малыш: «Что, мама с папой больше не любят?»

Припев:

Давай забудем, что было плохого в нас!

И, ты мне улыбнись, как в последний раз.

Как и в первый раз, без всяких мыслей.

Ведь мы с тобой подарили миру Жизни.

И, как жаль, что этот восход уже не вместе встретим.

Пусть будут счастливы дети.

Пусть не увидят, как у нас с тобой забот.

И вечно солнце им светит!

Давай забудем, что было плохого в нас.

И, ты мне улыбнись, как в последний раз.

Как наш ребёнок, что так похожий на тебя.

Что я порою искренне тронут.

И жаль, что этот восход уже не вместе встретим.

И, дай Бог тебе силы!

Что бы не было, скажу тебе одно: «Спасибо!»

Наш ребёнок такой же красивый.

Weet je, er is zoveel gebeurd tussen ons...

Ik wil je maar één ding zeggen: "Bedankt!"

Moskou.

Nacht.

Frisse lucht vliegt je gezicht in.

De snelheidsmeter staat op het punt te branden, de ramen staan ​​open.

Het is best koud, echt.

Maar we kunnen niet praten.

Er is al een maand verstreken, er gaat nog een maand voorbij en helaas zullen we dat niet kunnen.

En ik legde het kind op mijn schouder,

En daarvoor ben ik je mijn hele leven schuldig.

Ondanks de pijn bedankt.

Ik ben ook verre van een engel.

En bracht je weinig goeds...

Maar ik hield van je - het is waar.

Ik geloof niet iedereen die me over je heeft verteld.

Vergeef me, ik geloof gewoon in mijn hart.

Je hebt kansen om op te warmen, die grijp je.

Huil niet, maar handel op tijd!

Verdwaal tussen voorbijgangers en beantwoord doffe blikken.

Ik ben al ver gegaan, mijn aarde is daar - ik heb geen andere nodig.

Je zult een dag hebben waarop de eerste straal door de gordijnen alles helder zal maken.

Je zult denken: “Waar doe ik mijn leven met hem?

Ze hoefde helemaal niet zo te leven."

Misschien word je boos... En wil je wraak op mij nemen voor alles wat ons is overkomen.

Maar ik heb niet verraden omwille van de lichamen van vrouwen.

Er is nog een reden.

In mijn spirituele eenvoud, zieke jaloezie voor jouw schoonheid.

In eeuwige leegte, alleen niet in de jouwe, maar in de mijne, en zonder zal het makkelijker voor je zijn.

Refrein:

Laten we vergeten wat er met ons aan de hand was!

En je lacht naar me zoals de vorige keer.

Net als de eerste keer, zonder enige gedachten.

Per slot van rekening hebben jij en ik de wereld het leven gegeven.

En, wat jammer dat we deze zonsopgang niet meer samen zullen ontmoeten.

Mogen de kinderen gelukkig zijn.

Laat ze niet zien hoe we ons zorgen maken over jou.

En de zon schijnt voor altijd op hen!

Laten we vergeten wat er met ons aan de hand was.

En je lacht naar me zoals de vorige keer.

Zoals ons kind, dat zoveel op jou lijkt.

Dat ik soms oprecht geraakt ben.

En het is jammer dat we deze zonsopgang niet meer samen zullen ontmoeten.

En God zegene u!

Wat er ook gebeurt, ik zal je één ding zeggen: "Bedankt!"

Ons kind is net zo mooi.

Aan jou: "Dank je", ondanks de pijn.

Ik ben ook verre van een engel.

As valt naar beneden als mijn liefde.

En voor het filter zal de waarheid blijven.

We kunnen ons rustig verstoppen in de hoeken.

Vlieg van elkaar weg naar de eilanden.

Maar waar ik ook ben, ik kan nauwelijks iemand zoals jij vinden, en jij kunt nauwelijks iemand zoals ik vinden!

Gek, die zichzelf weer hebben gevonden, maar nu zijn ze volkomen vreemden voor elkaar.

Het is een beetje jammer, want we waren bijna familie, en de herfst fluistert: "Het overkomt iedereen ..."

En jij en ik zijn niet almachtig, nee... We zijn maar gewone mensen.

Hoe uit te leggen wanneer de baby ons vraagt: "Wat, mama en papa houden niet meer van?"

Refrein:

Laten we vergeten wat er met ons aan de hand was!

En je lacht naar me zoals de vorige keer.

Net als de eerste keer, zonder enige gedachten.

Per slot van rekening hebben jij en ik de wereld het leven gegeven.

En, wat jammer dat we deze zonsopgang niet meer samen zullen ontmoeten.

Mogen de kinderen gelukkig zijn.

Laat ze niet zien hoe we ons zorgen maken over jou.

En de zon schijnt voor altijd op hen!

Laten we vergeten wat er met ons aan de hand was.

En je lacht naar me zoals de vorige keer.

Zoals ons kind, dat zoveel op jou lijkt.

Dat ik soms oprecht geraakt ben.

En het is jammer dat we deze zonsopgang niet meer samen zullen ontmoeten.

En God zegene u!

Wat er ook gebeurt, ik zal je één ding zeggen: "Bedankt!"

Ons kind is net zo mooi.