Слабый свет - Loc-Dog

Слабый свет скачет, как заводной.

Если небо не приняло сына, просто, он придет домой,

Положит на руки цветы всем — даже через тысячи лет,

На клетках пикселях высвечен его: добрый, незапятнанный вид.

Жизнь коротка, чтобы жить,

Жалеть или изменить, хотеть шар Земли.

Сменил валюту на рубли всю и зарубился,

Из мегаполиса вытаскивать душу твою.

Теперь пою и так на время греюсь.

Мимо музыканты метаются — их проходит время.

А я итак был на краю — моменты меняются.

Я как в старом театре, где пыль, но есть уют.

Стрелки бегут, люди вокруг нам порою врут.

Мелкими группами собираются, чтобы если вдруг,

Все что задумали не срастается — был новый выбор.

Но часто в душах тает ледяная глыба.

Припев:

И слабый свет в окне твоем,

Манит меня в твою квартиру, словно рыбу в водоем.

Огонь — я поражен, нету шанса.

Словно черепаха потерявшая панцирь.

И слабый свет в окне твоем,

Мне вопреки всем советам сказал, что были мы вдвоем.

Район, уже уснул, а я бодрый,

Словно в первый раз нашел секретные коды.

Прости, я не знал, что встретится другая весна,

Что снова эта бездна затянет, и я буду счастливым сполна.

Снова падает на пол потолок,

Пока кто-то там считает подоходный налог.

Я веду двенадцать лет с самим собой монолог,

В этой комнате, зарывшись в студийный металлолом.

Эта песня могла выйти еще давно, но мне было влом,

И где-то счастье уже рядом, и ждет тебя за углом.

И лишь идем своим отрядом к Солнцу, путь напролом.

Так много мнений, много взглядов, а мне видно повезло.

Ведь люди травят себя ядом, поступками правит зло.

Одни друзья ушли под мрамор, другие мотают срок.

И ни черта в моих карманах, лишь только это музло по-сути,

Но я люблю всю эту жизнь до жути!

Припев:

И слабый свет в окне твоем,

Манит меня в твою квартиру, словно рыбу в водоем.

Огонь — я поражен, нету шанса.

Словно черепаха потерявшая панцирь.

И слабый свет в окне твоем,

Мне вопреки всем советам сказал, что были мы вдвоем.

Район, уже уснул, а я бодрый,

Словно в первый раз нашел секретные коды.

Zwak licht slaat over als een uurwerk.

Als de hemel de zoon niet accepteerde, zal hij gewoon naar huis komen,

Hij zal bloemen op ieders handen leggen - zelfs na duizenden jaren,

Op de cellen van de pixels is het gemarkeerd: een vriendelijke, onbezoedelde look.

Het leven is kort om te leven

Spijt of verandering, wil de bol van de aarde.

Veranderde de valuta in alle roebels en pleegde zelfmoord,

Om je ziel uit de metropool te trekken.

Nu zing ik en warm ik me even op.

Muzikanten haasten zich voorbij - de tijd verstrijkt.

En dus zat ik op het randje - de momenten veranderen.

Ik ben als in een oud theater, waar stof is, maar waar troost is.

Pijlen rennen, mensen om ons heen liegen soms.

Ze verzamelen zich in kleine groepen, zodat als plotseling,

Alles wat is bedacht, groeit niet samen - er was een nieuwe keuze.

Maar vaak smelt er een ijsblok in de zielen.

Refrein:

En een zwak licht in je raam,

Het wenkt me naar je appartement als een vis in een vijver.

Vuur - Ik ben verbaasd, er is geen kans.

Als een schildpad die zijn schild heeft verloren.

En een zwak licht in je raam,

Tegen alle advies in vertelde hij me dat we met z'n tweeën waren.

De wijk slaapt al, en ik ben vrolijk,

Het was alsof ik voor de eerste keer geheime codes vond.

Het spijt me, ik wist niet dat er nog een lente zou komen,

Dat deze afgrond weer kleiner zal worden, en ik zal ten volle gelukkig zijn.

Valt weer tegen het plafond,

Terwijl iemand daar inkomstenbelasting overweegt.

Ik dirigeer al twaalf jaar een monoloog met mezelf,

In deze kamer, begraven in studioschroot.

Dit nummer had lang geleden uit kunnen komen, maar ik was blut,

En ergens is het geluk al dichtbij, en wacht het op je om de hoek.

En we gaan gewoon met ons detachement naar de zon, de weg er doorheen.

Zoveel meningen, zoveel meningen, maar ik lijk geluk te hebben.

Immers, mensen vergiftigen zichzelf met vergif, het kwaad regeert hun acties.

Sommige vrienden zijn onder het marmer gegaan, anderen kronkelen de term.

En verdomme niets in mijn zakken, alleen deze muzlo eigenlijk,

Maar ik hou van dit hele leven tot op het punt van afschuw!

Refrein:

En een zwak licht in je raam,

Het wenkt me naar je appartement als een vis in een vijver.

Vuur - Ik ben verbaasd, er is geen kans.

Als een schildpad die zijn schild heeft verloren.

En een zwak licht in je raam,

Tegen alle advies in vertelde hij me dat we met z'n tweeën waren.

De wijk slaapt al, en ik ben vrolijk,

Het was alsof ik voor de eerste keer geheime codes vond.