Шанс - Loc-Dog

Фиолетово черный совсем фальшивый потолок,

По крупицам рассыпавшись, преподносит нам урок.

Ноги бьют в двери, я честно никого не ждал,

А ты можешь сейчас соврать мне.

Модные стрелки размажут тенью по часам,

Я бы согрел всю планету — не был бы холоден так сам.

Сломанные двери, обычно это не к добру,

Ведь ты, служишь своим собратьям.

И они положили меня на пол, а музыка стала тише,

Я выплюнул облаков пыль.

Под грохотом ботинок не чувствуя ничего,

От боли скрытой вязаной кофтой.

Мой мир, некогда был другим —

В нем сны, какие я сам хотел.

Отрешенный от всяческих истин, —

Плыл по воде, по снегам и по листьям.

Плыл по асфальту, прыгал по крышам,

Падал смеявшись скромный парниша.

Он танцевал под музыку ветра,

Счастья искал в своих же запретах.

Мой мир, некогда был твоим, —

В нем вечный праздник и сладкий дым.

Забывай зачем это нужно,

Мой мир — это мир без войны и оружий!

В нем сны, какие я сам хочу,

В нем крылья растут, и я в нем лечу.

В нем нам не понять для чего ругаться,

Он создан для вечной любви и танцев.

Снаружи открывают нам глаза сумасшедшие люди,

И что-то общее у нас с ними…

Может мы завтра все сгинем?

Припев:

И останется самый в этом мире последний шанс,

Нам плевать с тобой на это, мы движемся не спеша!

Ноги танцуют сами, улыбка на лице,

А выжить одинаковый у всех процент!

И останется самый в этом мире последний шанс,

Нам плевать с тобой на это, мы движемся не спеша!

Ноги танцуют сами, улыбка на лице,

А выжить одинаковый у всех процент!

Это все вверх, в потолок.

Это все так — никому.

Это все лишь один поток.

Это все!

Не спрашивай: почему?

Это все вверх, в потолок.

Это все так — никому.

Это все лишь один поток.

Это все!

Не спрашивай: почему?

Безалаберный, быстрый, такой не брежный наш финал,

Видимо что-то не до конца догнал.

За окном метет метель, я из форточки ее взял,

Чуть-чуть разбавил зажатый воздух.

Там, где люди все ищут свою мечту, где-то на дне, —

Ты поймешь, что не с ними и прибежишь ко мне.

Но я буду спать, я забуду, что ты была.

Ты утонешь в нерождений и страсти.

Я проснусь и потеряю спросонья не четкий след.

Буду думать ты исчезла сама на сто тысяч лет.

Прощу тебе все то, что могла бы ты мне простить,

И возьму бумагу и ластик.

Припев:

И останется самый в этом мире последний шанс,

Нам плевать с тобой на это, мы движемся не спеша!

Ноги танцуют сами, улыбка на лице,

А выжить одинаковый у всех процент!

Paars zwart volledig vals plafond

Beetje bij beetje verstrooid, leert het ons een les.

Voeten sloegen op de deur, ik had eerlijk gezegd niemand verwacht,

En nu kun je tegen me liegen.

Modepijlen zullen de schaduw op de klok smeren,

Ik zou de hele planeet opwarmen - ik zou het zelf niet zo koud hebben.

Kapotte deuren, meestal niet goed

Je dient tenslotte je broeders.

En ze legden me op de grond, en de muziek werd stiller,

Ik spuugde stofwolken uit.

Niets voelen onder het gekletter van laarzen

Van pijn met een verborgen gebreide trui.

Mijn wereld was ooit anders

Het bevat dromen die ik zelf wilde.

Los van alle waarheden,

Hij zwom op water, op sneeuw en op bladeren.

Drijfde op het asfalt, sprong op de daken,

De bescheiden jongen viel in de lach.

Hij danste op de muziek van de wind,

Ik zocht het geluk in mijn eigen verboden.

Mijn wereld was ooit de jouwe,

Het heeft een eeuwige vakantie en zoete rook.

Vergeet waarom je het nodig hebt

Mijn wereld is een wereld zonder oorlog en wapens!

Het bevat dromen die ik zelf wil,

Er groeien vleugels in en ik vlieg erin.

Daarin begrijpen we niet waarom we moeten zweren,

Het is gemaakt voor eeuwige liefde en dansen.

Buiten openen gekke mensen onze ogen

En we hebben iets gemeen met hen...

Misschien gaan we morgen allemaal dood?

Refrein:

En er zal de laatste kans in deze wereld zijn,

Wij geven er bij jou niets om, we gaan langzaam!

Benen dansen op hun eigen, glimlach op het gezicht,

En iedereen heeft hetzelfde percentage om te overleven!

En er zal de laatste kans in deze wereld zijn,

Wij geven er bij jou niets om, we gaan langzaam!

Benen dansen op hun eigen, glimlach op het gezicht,

En iedereen heeft hetzelfde percentage om te overleven!

Het is allemaal tot aan het plafond.

Het is allemaal zo - niemand.

Het is allemaal maar één stroom.

Het is alles!

Vraag niet waarom?

Het is allemaal tot aan het plafond.

Het is allemaal zo - niemand.

Het is allemaal maar één stroom.

Het is alles!

Vraag niet waarom?

Onzorgvuldig, snel, zo onzorgvuldig onze finale,

Blijkbaar is er iets niet helemaal ingehaald.

Een sneeuwstorm waait buiten het raam, ik nam het uit het raam,

De perslucht lichtjes verdund.

Waar mensen allemaal op zoek zijn naar hun droom, ergens onderaan, -

Je zult begrijpen dat je niet bij hen bent en kom naar me toe rennen.

Maar ik zal slapen, ik zal vergeten dat je was.

Je zult verdrinken in ongeborenheid en passie.

Ik word wakker en verlies een wakker geen duidelijk spoor.

Ik denk dat je honderdduizend jaar in je eentje bent verdwenen.

Ik zal je alles vergeven wat je mij zou kunnen vergeven,

En ik neem papier en een gum.

Refrein:

En er zal de laatste kans in deze wereld zijn,

Wij geven er bij jou niets om, we gaan langzaam!

Benen dansen op hun eigen, glimlach op het gezicht,

En iedereen heeft hetzelfde percentage om te overleven!