Не до абстракций - Loc-Dog

Время идет и стало нам не до абстракций, грязные мысли, снежные трассы.

А я мечтал, как серые массы выйдут за грань — будет другая планета.

Уезжал с этой мечтой в отделы, палаты, лепилы там убивали таланты.

А коммерсанты хотели мой голос сделать своим инструментом и выше подняться.

Видимо на спор, нас с тобой опять же заразили какими-то препаратами.

Постой, время пробило уже 12, и молчим.

Сложно хотя бы однажды правду сказать.

Чтобы не падать, чтобы не прятать глаза, что же со временем стало с нами?

Насквозь мокнут на улице люди, дождь по щекам бьет, а те кто в тепле уже — не

узнают.

Как это: шумиха двора, сейчас уже богатых пора и понятий все знать не знали.

Чем больше ты понтуешься, брат, тем ты больше признаешь, что как шл*ху тебя

продали.

Шоу бизнес, money, ни один из них не хотел чисто взять затянуться с нами.

А в небе полюбе предел, оставим тем все лаве, кто шарит в рекламе.

А мы теряли крышу, теряли мозги, летали выше, воровали, влезали в долги.

Писали треки, были свободны, не в клетке, не мешали только жить шприцы и

таблетки.

После осень приходила и холодно резко, стерлась половина передоза, аресты.

Жизни простые замесы, а люди так хотят веселые песни.

Я против вас пойми, мне пох** на весь мир, продвигай в толпу свой розовый

беспонт.

А я тогда был мал и любовь жила во мне, были те глаза и другие дела.

Потом она ушла по муткам, ушла по подъездам, я предал и писать о ней будет

нечестно.

Ведь любовь, это сейчас экзотика, это было лишь интро к еще одному треку за

наркотики.

Больно голову не срубай и таким как есть меня принимай.

Я буду смеяться…

Больно голову не срубай и таким как есть меня принимай.

Больно голову не срубай и таким как есть меня принимай.

Я буду смеяться…

Больно голову не срубай и таким как есть меня принимай.

De tijd verstrijkt en we hebben geen zin meer in abstracties, vieze gedachten, besneeuwde sporen.

En ik droomde hoe de grijze massa de grenzen zou overschrijden - er zou een andere planeet zijn.

Ik vertrok met deze droom naar afdelingen, kamers, beeldhouwers vermoordden daar talenten.

En de kooplieden wilden van mijn stem hun instrument maken en hogerop komen.

Blijkbaar waren jij en ik opnieuw besmet met wat drugs.

Wacht, de tijd heeft al 12 geslagen en we zijn stil.

Het is moeilijk om minstens één keer de waarheid te vertellen.

Wat is er in de loop van de tijd met ons gebeurd om niet te vallen, om onze ogen niet te verbergen?

Mensen worden nat op straat, de regen slaat tegen hun wangen, en degenen die het al warm hebben, zijn dat niet meer

er achter komen.

Zoals dit: de hype van de werf, nu is het tijd voor de rijken en niet iedereen kende de concepten.

Hoe meer je pronkt, broer, hoe meer je toegeeft dat je als een hoer bent

verkocht.

Showbusiness, geld, geen van allen wilde een trekje met ons nemen.

En hou van de limiet in de lucht, laten we alles overlaten aan de lava die in advertenties rommelt.

En we verloren ons dak, verloren onze hersens, vlogen hoger, stalen, kwamen in de schulden.

Ze schreven nummers, waren vrij, niet in een kooi, alleen spuiten bemoeiden zich niet met het leven en

pillen.

Nadat de herfst kwam en abrupt koud, werd de helft van de overdosis gewist, arrestaties.

Het leven is eenvoudige batches, en mensen willen dus grappige liedjes.

Begrijp me tegen je, ik geef geen fuck om de hele wereld, promoot je roze bij de menigte

gehoorzamen.

En toen was ik klein en er leefde liefde in mij, daar waren die ogen en andere dingen.

Toen vertrok ze door de modder, vertrok door de portieken, ik heb verraden en zal over haar schrijven

niet eerlijk.

Per slot van rekening is liefde nu exotisch, het was slechts een intro voor een ander nummer voor

drugs.

Hak je hoofd er niet af en accepteer me zoals ik ben.

ik zal lachen...

Hak je hoofd er niet af en accepteer me zoals ik ben.

Hak je hoofd er niet af en accepteer me zoals ik ben.

ik zal lachen...

Hak je hoofd er niet af en accepteer me zoals ik ben.