Я это помню - Loc-Dog, Levon

Рухнет нах** сервер самого популярного молодёжного сайта,

Представление кончится,

Уставшие пацаны поведут своих восторженных дам по домам,

Тут среди пустых бокалов и дыма останутся двое,

Как солнце, как небо, как звёзды, ага… ааа…

Что это, братик?

Я это помню как единственный раз, зачем же взглядом мы сверлим

пол, ведь я непредатель,

Что это стало с нашей идеей посеить добра?

Люди злые волки наверно они виновны

в мате,

С математикой тупо не дружат до сих пор, ты скажи тебя там не кумарит,

не гонит ли с*ка?

Мы не больны, значит пойми — марафонный наш спорт, хотя наверное этот спорт

порадит только ступор,

Не хотелось ворошить в себе старого прошлого, прости, что мы этот отрезок

по-разному прожили,

Я об гламурный движняк ноги вытирал, ведь я из сторон ра, как и раньше,

Помнишь нам надо было скамейку, пива снаряд, проскочить походкой шаткой мимо

снующий наряд,

На бомбилу тёплый стан, там Лёха, Дима, Радик, Киря, и вот мы в Королёве били

минуса,

Я уже мясище, синий, потом пошли приёмы, клиники, короче ерунда,

но каждый теперь сам уже плывёт,

Я часто по тебе скучаю и под ногами у майора мы всё тот-же лёд.

Порой кольнёт трипещущее сердце в курсе, вокруг нас такое разное,

но это х** с ним,

Кидая звон я буду рад тебе, я не забыл, боюсь одно только не стану я таким как

был…

Тут крупно или мелко я плавал?

Плыл ли по самой вершине или опять скатывался в

эту х**ню?

Сколько всего не происходило бы вокруг, я помню где и с кем было начинал…

Стороны ра, Ра-продакшн, Артур Скот, Локи-Доги 2.0, как солнце, как небо,

как звёзды…

Припев:

Зачем это всё по-другому?

куда нас разносит судьба?

Всему вопреки я запомню, как встретил другого себя.

И будет весна, ещё будет весна, поднимет с колена ту спящую землю…

Ты взглянешь на яркое солнце сквозь тёмные стёкла очков,

По новой всё опять понесётся, но нам нужно рваться вперёд,

Ведь будет весна, ещё будет весна, земля ото сна наконец-то проснётся!

Что это, братик?

Кто сколько делает?

Кто сколько тратит?

Быстрый и белый,

чувство и вера, чего не хватает?

Сколько их нужно?

Неужели их в жизни не хватит, чтобы не казалось,

что она абсолютно пуста.

Я местами поменялся бы с тобой, чтоб знать лишь что тебя так гложет,

что себя казнишь…

Мы ведь со дна шли, писали те же знаки, и долго двигали то что сейчас меня

движет,

И караван ещё идёт, а собаки лаят, но у меня уже малая, у тебя малая,

Давай на лайвах лучше стыканёмся, читанём, будь они не ладны эти мутки

безумного кайфа,

Сколько лазели, видели уже всё, но тут по новой толкают порой что-то,

а что не понятно…

И залипают между лестью судьбы режисёра, будни пролетают всё мимо и незаметно,

А я конкретно не хочу чтоб ты сгорел, я не всегда, но по возможности храню себя,

Я верю в лучшее, теперь я верю абсолютно, я вижу цели и вижу как растёт моя

семья,

Порой кольнёт, но если только сердце в курсе, не пальнёт проходящей мимо моей

грусти,

Я это помню, и помню это ты со мной, как у Майка последний Мэкто выстоял!

Припев:

Зачем это всё по-другому?

куда нас разносит судьба?

Всему вопреки я запомню, как встретил другого себя.

И будет весна, ещё будет весна, поднимет с колена ту спящую землю…

Ты взглянешь на яркое солнце сквозь тёмные стёкла очков,

По новой всё опять понесётся, но нам нужно рваться вперёд,

Ведь будет весна, ещё будет весна, земля ото сна наконец-то проснётся!

Fuck de server van de meest populaire sites voor jongeren crasht

De voorstelling zal eindigen

Vermoeide jongens zullen hun enthousiaste dames naar huis leiden,

Hier, tussen de lege glazen en rook, zullen er twee overblijven,

Zoals de zon, zoals de lucht, zoals de sterren, ja... ahh...

Wat is er, broeder?

Ik herinner me dit als de enige keer, waarom staren we

Paul, omdat ik geen verrader ben,

Wat is er geworden van ons idee om goed te zaaien?

Mensen zijn boze wolven, ze zijn waarschijnlijk schuldig

op mat,

Ze sluiten nog steeds geen domme vrienden met wiskunde, vertel me dat het daar geen kumar is,

rijdt de teef niet?

We zijn niet ziek, dus begrijp het - onze marathonsport, hoewel deze sport dat waarschijnlijk wel is

zal alleen maar een verdoving veroorzaken,

Ik wilde het oude verleden niet in mezelf wakker schudden, het spijt me dat we dit segment zijn

anders geleefd

Ik veegde mijn voeten af ​​aan de glamoureuze verhuizer, omdat ik net als voorheen van de zijkanten van de ra kom,

Weet je nog dat we een bankje hadden, een schelp bier, waar we wankelend langs glipten

zwierige outfit,

Er is een warm kamp op de bommenwerper, Lyokha, Dima, Radik, Kirya zijn daar, en hier zijn we in Korolev

minus,

Ik ben al een vlees, blauw, toen waren er afspraken, klinieken, kortom, onzin,

maar nu zwemt iedereen al,

Ik mis je vaak en onder de majoor zijn voeten zijn we nog steeds hetzelfde ijs.

Soms prikt er een trillend hart in de koers, er zijn zoveel verschillende dingen om ons heen,

maar dat is naar de klote met hem,

Een bel gooien, ik zal blij voor je zijn, ik ben het niet vergeten, ik ben bang voor één ding, ik zal niet worden zoals

was…

Heb ik hier groot of klein gezwommen?

Of hij helemaal langs de top zwom of er weer in rolde

deze shit?

Hoeveel dingen er ook gebeuren, ik weet nog waar en met wie ik begon...

Kanten van ra, ra-productie, Arthur Scott, Loki-Dogi 2.0, zoals de zon, zoals de lucht,

zoals sterren...

Refrein:

Waarom is het anders?

waar brengt het lot ons?

Tegen alle verwachtingen in zal ik me herinneren hoe ik een andere ik ontmoette.

En er zal lente zijn, er zal nog steeds lente zijn, het zal die slapende aarde van haar knieën optillen...

Je kijkt door een donkere bril naar de felle zon,

Volgens het nieuwe zal alles weer haasten, maar we moeten vooruit haasten,

Er komt tenslotte lente, er komt nog lente, de aarde zal eindelijk uit haar slaap ontwaken!

Wat is er, broeder?

Wie doet hoeveel?

Wie geeft hoeveel uit?

Snel en wit

gevoel en geloof, wat ontbreekt er?

Hoeveel heb je nodig?

Zijn ze echt niet genoeg in het leven, zodat het niet lijkt

dat het helemaal leeg is.

Ik zou met je willen ruilen, om alleen te weten wat er zo aan je knaagt,

je straft jezelf...

We liepen tenslotte vanaf de bodem, schreven dezelfde borden en verplaatsten lange tijd wat ik nu ben

beweegt,

En de caravan rijdt nog steeds, en de honden blaffen, maar ik heb al een kleine, jij hebt een kleine,

Laten we beter live samenkomen, lees, als ze deze troebelheid niet leuk vinden

gek hoog,

Hoeveel zijn er geklommen, ze hebben alles al gezien, maar hier duwen ze soms iets opnieuw,

Wat begrijp je niet…

En ze komen vast te zitten tussen de vleierij van het lot van de regisseur, weekdagen vliegen onopgemerkt voorbij,

En ik wil specifiek niet dat je opbrandt, dat doe ik niet altijd, maar waar mogelijk, houd mezelf,

Ik geloof in het beste, nu geloof ik absoluut, ik zie doelen en zie hoe mijn

familie,

Soms steekt het, maar als het hart maar op de hoogte is, vuurt het niet op mijn overlijden

droefheid

Ik herinner het me, en ik herinner me dat jij het bent met mij, hoe Mike's laatste Mekto het overleefde!

Refrein:

Waarom is het anders?

waar brengt het lot ons?

Tegen alle verwachtingen in zal ik me herinneren hoe ik een andere ik ontmoette.

En er zal lente zijn, er zal nog steeds lente zijn, het zal die slapende aarde van haar knieën optillen...

Je kijkt door een donkere bril naar de felle zon,

Volgens het nieuwe zal alles weer haasten, maar we moeten vooruit haasten,

Er komt tenslotte lente, er komt nog lente, de aarde zal eindelijk uit haar slaap ontwaken!