Sur le pont de l'existence - Les Tit' Nassels

J’ai le sourire un peu vague

J’ai le regard un peu flou

Après toute cette mascarade bien malgré nous

Mes désirs tombent en cascade

Dans le vide d’un ventre mou

Sur le pont de l’existence… je suis à genoux

J’ai le sourire en vacances

Sous mes yeux pèsent les valises

Remplies d’une simple écidence

Trop lourde qui me tétanise

Après quoi je coure, après quoi tu coures, après toi je coure, après quoi on

coure

Après tout… tout est bien trop court

Après quoi je coure, après quoi tu coures, après toi je coure, après quoi on

coure

Après tout… le monde entier s’en fout

J’ai mon sang-froid qui s’réchauffe

A la lune par sa chaleur

Quand scinntillent des myriades de p’tits bonheurs

Ma raison s’prendra une gaufre

Quand s'éteindront les lueurs

Sur le pont de l’existence… pourquoi je pleure

J’ai des larmes en stalactites

Sur mes joues claque le vent

Quand la providence s’invite

C’est ma conscience qui me ment

Après quoi je coure, après quoi tu coures, après toi je coure, après quoi on

coure

Après tout… tout est bien trop court

Après quoi je coure, après quoi tu coures, après toi je coure, après quoi on

coure

Après tout… le monde entier s’en fout

J’ai une bonne étoile qui file

Quand s’envole un éphémère

Au dessus de nos villes je me perds

Quand l’utile devient futile

Quand le doux devient amer

Sur le pont de l’existence… nos vies se terrent

J’ai les nerfs à fleur de mots

De la poussière sur mes épaules

Je n’aurai pas le dernier mot

La vie n’est qu’un tout petit second rôle

Après quoi je coure, après quoi tu coures, après toi je coure, après quoi on

coure

Après tout… tout est bien trop court

Après quoi je coure, après quoi tu coures, après toi je coure, après quoi on

coure

Après tout… le monde entier s’en fout

Ik heb een ietwat vage glimlach

Ik kijk een beetje wazig

Na al deze maskerade ondanks onszelf

Mijn verlangens stapelen zich op

In de leegte van een zachte buik

Op de brug van het bestaan... ik zit op mijn knieën

Ik lach op vakantie

Weeg voor mijn ogen de koffers

Gevuld met eenvoudig bewijs

Te zwaar dat verlamt me

Waar ren ik achteraan, waar ren jij achteraan, achter jou ren ik, na wat wij

loop

Alles is tenslotte veel te kort

Waar ren ik achteraan, waar ren jij achteraan, achter jou ren ik, na wat wij

loop

Per slot van rekening... de hele wereld kan het niet schelen

Ik heb mijn humeur opwarmen

Naar de maan door zijn hitte

Wanneer ontelbare kleine vreugden schitteren

Mijn gezond verstand zal een wafel nemen

Wanneer gaan de lichten uit?

Op de brug van het bestaan...waarom huil ik?

Ik heb tranen in stalactieten

Op mijn wangen slaat de wind

Wanneer de Voorzienigheid roept

Het is mijn geweten dat tegen me liegt

Waar ren ik achteraan, waar ren jij achteraan, achter jou ren ik, na wat wij

loop

Alles is tenslotte veel te kort

Waar ren ik achteraan, waar ren jij achteraan, achter jou ren ik, na wat wij

loop

Per slot van rekening... de hele wereld kan het niet schelen

Ik heb een gelukkige ster die draait

Wanneer een vluchtig wegvliegt

Boven onze steden verdwaal ik

Wanneer het nuttige zinloos wordt

Wanneer het zoete bitter wordt

Op de brug van het bestaan... onze levens liggen laag

Mijn zenuwen staan ​​op scherp van woorden

Stof op mijn schouders

Ik zal niet het laatste woord hebben

Het leven is slechts een kleine ondersteunende rol

Waar ren ik achteraan, waar ren jij achteraan, achter jou ren ik, na wat wij

loop

Alles is tenslotte veel te kort

Waar ren ik achteraan, waar ren jij achteraan, achter jou ren ik, na wat wij

loop

Per slot van rekening... de hele wereld kan het niet schelen