Mona et Mr l'horloger - Les Tit' Nassels

La trotteuse du réveil avance à vive allure

Mais l’horloge de Mademoiselle prend son temps, se rassure

Les bords de l’espace temps connaissent leurs limites

Mademoiselle prend comme le vent, par la fenêtre la fuite

S’enfuir des convenances de la vie, échapper aux règles de l'âge

Mademoiselle prend le parti de ne pas être sage

Mona soupire, à l’alizé, mais Mona s’enlise, paralysée.

x2

Le balancier de la pendule ne prend jamais de retard

Mr l’horloger n’capitule, ne cède rien au hasard

Les portes de sa boutique ne laissent pas entrer le vent

Mr l’horloger tic tac tic, régule les contre-temps

Pour être bien sûr d'être à l’heure

Et respecter le firmament

Mr l’horologer, par peur, choisit d'être obéissant

Pierrot s’agite à la lune, mais Pierrot fabrique des pendules.

x2

Mona en quête de secours, poussa la porte par hasard

De l’horlogerie compte-à-rebours, laissant entrer le blizzard

Pierrot, au diable la lune, sur le comptoir d’son existence

Sourit alors à la belle brune, réduit ses pendules au silence, au silence.

En plein été au mois de décembre, quand les minutes tournent à l’envers

Personne ne peut prétendre fuir ou endurer l’hiver

De secondewijzer van de wekker beweegt in een snel tempo

Maar de klok van mademoiselle neemt de tijd, stelt zichzelf gerust

De randen van de ruimte-tijd kennen hun grenzen

Mademoiselle neemt als de wind, vlucht door het raam

Weglopen van de gemakken van het leven, ontsnappen aan de regels van de tijd

Mademoiselle kiest de kant van niet wijs zijn

Mona zucht, in de passaatwinden, maar Mona verzandt, verlamd.

x2

De slinger van de slinger loopt nooit achter

Meneer de horlogemaker capituleert niet, laat niets aan het toeval over

Haar winkeldeuren laten de wind niet binnen

Meneer de horlogemaker tic tactiek, regelt de tegenslagen

Om zeker op tijd te zijn

En respecteer het firmament

Meneer Horlogemaker kiest er uit angst voor om gehoorzaam te zijn

Pierrot bruist naar de maan, maar Pierrot maakt klokken.

x2

Mona zoekt hulp, duwde per ongeluk de deur open

Uurwerk aftellen, de sneeuwstorm binnenlaten

Pierrot, naar de hel met de maan, op de teller van zijn bestaan

Glimlachte toen naar de mooie brunette, zette haar klokken in stilte, in stilte.

Op het hoogtepunt van de zomer in december, wanneer de minuten achteruit lopen

Niemand kan doen alsof hij wegrent of de winter doorstaat