Jean-parle - Les Tit' Nassels

Avec un ciel pareil

Si j avais pas autant sommeil j écrirais bien une chansonnette

Sur notre amourette

Je remonterais a notre rencontre

A tes mains muâtes sur mes joues rondes

A nos regards encore étrangers qui font l amour un peu gênés

Je dirais que ton sourire c est ton visage

Que t as pas une ride de nuages

Que t es la chaussure a mon pied

Enfin ce genre de banalités

Je dirais comment tu me reconstruis

Quand mon puzzle est en fouillis

Je dirais ta bouche je dirais tes yeux

Mais t inquiète je dirais pas mieux

Met zo'n lucht

Als ik niet zo slaperig was, zou ik een deuntje schrijven

Op onze romantiek

Ik zou teruggaan naar onze ontmoeting

Naar je gedempte handen op mijn ronde wangen

Op onze nog steeds vreemde blikken die de liefde een beetje beschaamd bedrijven

Ik zou zeggen dat je lach je gezicht is

Dat je geen rimpel van wolken hebt

Jij bent de schoen aan mijn voet

Eindelijk dit soort banaliteiten

Ik zal zeggen hoe je me herbouwt

Als mijn puzzel in de war is

Ik zou je mond zeggen, ik zou je ogen zeggen

Maar maak je geen zorgen, ik zou niet beter zeggen