Poèmes - Les Hurlements d'Léo

Elle m’appelle toutes les nuits pour me dire des poèmes

Même si c’est plutôt dangereux, près de ma femme endormie

Je ne dis jamais allô, de peur qu’elle comprenne

Que depuis 6 mois la nuit, elle fait un faux numéro

Elle m’appelle toutes les nuits, pour me dire des poèmes

Me parle de gens qui s’aiment et qui ne sont pas malheureux

Ca me change un peu quand même de mes 2 mains abruties

De ma femme blindée de haine, et d’ma gueule bien trop aigrie !

Au début ca me genait qu’elle m’appelle d’un autre prénom

Me parle de mes cheveux longs, moi qui n’en ai plus vaiment…

Elle me parle d’amour sincère et de douces sensations

Alors en m’levant l’matin, j’ai oublié mon prénom !

Je l’apelle toutes les nuits, pour lui dire des poèmes

Toute seule devant ce tableau, mon reflet est maquillé

Dans sa classe c’est le silence, ma feuille tremble et mon coeur danse

Les hauts parleurs m’ident à me taire, un bon vin pour mes p’tits vers

C’est vrai, J’ai l’art et la manière, je siffle mes vers, paf à l’envers!

A l’envers ou à l’endroit, mon univers est étroit, encore un vers.

A l’envers ou à l’endroit, recto, verso, vice et versa, encore un vers…

Et je me noie !

J’suis dans d’beaux draps mais ils sont froids

Ze belt me ​​elke avond om me gedichten te vertellen

Zelfs als het nogal gevaarlijk is, in de buurt van mijn slapende vrouw

Ik zeg nooit hallo, anders zou ze het begrijpen

Dat ze al 6 maanden 's nachts een verkeerd nummer belt

Ze belt me ​​elke avond om me gedichten te vertellen

Vertelt me ​​over mensen die van elkaar houden en niet ongelukkig zijn

Het verandert me toch een beetje van mijn 2 domme handen

Van mijn met haat gepantserde vrouw, en van mijn veel te bittere gezicht!

In het begin stoorde het me dat ze me bij een andere naam noemde

Vertelt me ​​over mijn lange haar, ik die het niet meer zo leuk vind...

Ze spreekt tot mij over oprechte liefde en zoete gevoelens

Dus toen ik 's ochtends opstond, vergat ik mijn voornaam!

Ik bel haar elke avond, om haar gedichten te vertellen

Helemaal alleen voor dit schilderij, mijn spiegelbeeld is verzonnen

In zijn klas is het stil, mijn laken trilt en mijn hart danst

Luidsprekers houden me stil, goede wijn voor mijn kleine verzen

Het is waar, ik heb de kunst en de weg, ik fluit mijn verzen, bam achteruit!

Ondersteboven of met de goede kant naar boven, mijn universum is smal, nog een vers.

Ondersteboven of met de goede kant naar boven, voor, achter, vice versa, nog een vers...

En ik verdrink!

Ik ben in fijne lakens, maar ze zijn koud