С одесского кичмана - Леонид Утёсов

С одесского кичмана

Сорвались два уркана,

Сорвались два уркана в дальний путь.

В вапняровской малине они остановились,

Они остановились отдохнуть.

Один, герой гражданской,

Махновец партизанский,

Добраться невредимым не сумел.

Он весь в бинтах одетый

И водкой подогретый,

И песенку такую он запел:

"Товарищ, товарищ,

Болять-таки мои раны,

Болять мои раны у боке.

Одна же заживаеть,

Другая нарываеть,

А третия застряла в глыбоке.

Товарищ, товарищ,

Скажи моей ты маме,

Шо сын её погибнул на посте.

И с шашкою в рукою,

С винтовкой — у другою,

И с песнею веселой на усте.

Товарищ малахольный,

Зарой ты моё тело,

Зарой ты моё тело в глыбоке.

Покрой могилу камнем,

Улыбку на уста мне,

Улыбку на уста мне сволоке.

За що же ж мы боролись?

За що же ж мы стрыждались ?

За що ж мы проливали нашу кровь?

Они же ж там гуляють,

Карманы набивають,

А мы же ж подавай им всё новьё!

Они же ж там пирують,

Они же ж там гуляють,

А мы же ж попадаем в переплёт!

А нас уж догоняють,

А нас уж накрывають,

По нас уже стреляеть пулемёт!!"

С одесского кичмана

Сорвались два уркана,

Сорвались два уркана в дальний путь.

В вапняровской малине они остановились,

Они остановились отдохнуть.

Van Odessa Kichman

Twee urkanen braken,

Twee urkanen vielen af ​​tijdens een lange reis.

In Vapnyarovskoy framboos stopten ze,

Ze stopten om te rusten.

Een, de held van de burgerlijke,

partijdige Makhnovist,

Kon er niet ongeschonden uit komen.

Hij is gekleed in verband

En opgewarmd met wodka

En hij zong dit lied:

"Kameraad, kameraad,

Mijn wonden doen pijn

Verwond mijn wonden bij de bokeh.

Een om te leven

Nog een hol

En de derde kwam vast te zitten in een blok.

kameraad, kameraad,

Vertel het mijn moeder

Shaw haar zoon stierf tijdens zijn dienst.

En met een sabel in de hand,

Met een geweer - met een ander,

En met een vrolijk liedje op mijn lippen.

armzalige kameraad,

Begraaf mijn lichaam

Begraaf mijn lichaam in een brok.

Bedek het graf met steen

glimlach op mijn lippen,

Een glimlach op mijn lippen schuim.

Waar vechten we voor?

Waar streefden we naar?

Waarom hebben we ons bloed vergoten?

Ze lopen daar

spullen zakken,

En we geven ze alles nieuw!

Ze zijn daar aan het feesten

Ze lopen daar

En we zitten in de knoop!

En ze zitten ons achterna

En we zijn gedekt

Er schiet al een machinegeweer op ons!!"

Van Odessa Kichman

Twee urkanen braken,

Twee urkanen vielen af ​​tijdens een lange reis.

In Vapnyarovskoy framboos stopten ze,

Ze stopten om te rusten.