Партизанская борода - Леонид Утёсов

То разведка, то засада — стричься, бриться мне когда?

Неизбежная досада — партизану борода.

Борода ль моя, бородка, до чего ж ты отросла!

Называли раньше «щетка», говорят теперь: «Метла!»

Я не беспокоюся — пусть растет до пояса!

Вот когда прогоним фрица,

Будет время — будем бриться,

Мыться, бриться, наряжаться,

С милкой целоваться!

По врагу стреляю метко, и зовут меня в строю

Толи «дедушка», то «дедка» за бородку за мою.

Но повсюду боевому бородатому стрелку

И привет, как молодому и почет, как старику.

Мне не горе, не кручина, что в отряде говорят:

«Вот так чертушка-детина, молодой, а бородат!»

Лишь одна меня печалит невеликая беда:

Партизанские медали закрывает борода.

Ofwel verkenning of hinderlaag - wanneer moet ik mijn haar laten knippen, scheren?

De onvermijdelijke ergernis is de baard van de partizanen.

Mijn baard, mijn baard, wat ben je geworden!

Vroeger noemden ze het "borstel", nu zeggen ze: "Bezem!"

Ik maak me geen zorgen - laat het tot de taille groeien!

Dat is wanneer we de Fritz rijden,

Er zal tijd zijn - we zullen scheren,

Wassen, scheren, aankleden,

Kus met lieverd!

Ik schiet nauwkeurig op de vijand, en ze roepen me in de gelederen

Toli "opa", dan "opa" voor mijn baard.

Maar overal naar de combat bebaarde shooter

En hallo, als jonge man en eer, als oude man.

Het is geen verdriet voor mij, het is geen verdriet dat ze in de onthechting zeggen:

"Zo is de kleine duivel, jong, maar met een baard!"

Slechts één klein ongelukje maakt me verdrietig:

Partizanenmedailles zijn bedekt met een baard.