Прощальная комсомольская - Леонид Утёсов

Дан приказ: ему — на запад,

Ей — в другую сторону…

Уходили комсомольцы

На гражданскую войну.

Уходили, расставались,

Покидая тихий край.

«Ты мне что-нибудь, родная,

На прощанье пожелай».

И родная отвечала:

«Я желаю всей душой, —

Если смерти — то мгновенной,

Если раны — небольшой.

А всего сильней желаю

Я тебе, товарищ мой,

Чтоб со скорою победой

Возвратился ты домой".

Он пожал подруге руку,

Глянул в девичьё лицо:

«А ещё тебя прошу я —

Напиши мне письмецо».

«Но куда же напишу я?

Как я твой узнаю путь?" —

«Всё равно, — сказал он тихо, —

Напиши… куда-нибудь!»

Дан приказ: ему — на запад,

Ей — в другую сторону…

Уходили комсомольцы

На гражданскую войну.

Er werd een bevel gegeven: aan hem - naar het westen,

Ze is aan de andere kant...

Komsomol-leden vertrokken

Naar de burgeroorlog.

Ze gingen weg, gingen uit elkaar

De stilte verlaten.

"Ben je iets voor mij, lieverd,

Wens tot ziens."

En de inboorling antwoordde:

"Ik wens met heel mijn hart, -

Als de dood onmiddellijk is,

Als de wonden klein zijn.

En ik wens je het allerbeste

Ik ben voor jou, mijn kameraad,

Dus dat met een snelle overwinning

Je keerde terug naar huis."

Hij schudde de hand van zijn vriend,

Keek in het gezicht van het meisje:

"En ik vraag u ook -

Schrijf me een brief."

“Maar waar zal ik schrijven?

Hoe zal ik je pad kennen?"

'Toch,' zei hij zacht, '

Schrijf... ergens!”

Er werd een bevel gegeven: aan hem - naar het westen,

Ze is aan de andere kant...

Komsomol-leden vertrokken

Naar de burgeroorlog.