Песня о ротном запевале - Леонид Утёсов

Мой друг, мой товарищ хороший,

Ещё мы душою крепки,

Но время седою порошей

Мои заметает виски.

Ну что ж, от тебя я не скрою,

Лишь стоит немного взгрустнуть,

Как тотчас встаёт предо мною

Наш трудный, но радостный путь.

Нам с песней цель ясней видна,

С ней легче спорится работа.

Ведь песня людям так нужна,

Как птице крылья для полёта.

Я счастье знавал и тревогу,

Шагая с друзьями в ряду.

И с песней я начал дорогу,

И с песней по жизни иду.

-= =-

Как ротный простой запевала,

Я шёл с ней сквозь ветер и дым,

А голоса коль не хватало,

Я пел её сердцем своим.

Я песне отдал всё сполна.

В ней жизнь моя, моя забота,

Ведь песня людям так нужна,

Как птице крылья для полёта!

Mijn vriend, mijn vriend is goed,

We zijn nog steeds sterk van geest,

Maar de tijd is grijsharig

Mijn whisky veegt.

Nou, ik zal me niet voor je verbergen

Er is maar een klein beetje verdriet voor nodig

Zodra het voor mij opkomt

Ons moeilijke maar vreugdevolle pad.

Met een lied zien we het doel duidelijker,

Het is gemakkelijker om ruzie te maken met haar werk.

Mensen hebben tenslotte zo'n lied nodig,

Als vleugels voor een vogel om te vliegen.

Ik kende geluk en angst,

Wandelen met vrienden op een rij.

En met een lied begon ik de weg,

En ik ga door het leven met een lied.

-==-

Als een eenvoudige compagniescommandant zong ze,

Ik liep met haar door de wind en rook,

En als er niet genoeg stem was,

Ik zong het met mijn hart.

Ik heb alles aan het lied gegeven.

Het is mijn leven, mijn zorg,

Mensen hebben tenslotte zo'n lied nodig,

Als vleugels voor een vogel om te vliegen!