Перевал - Леонид Утёсов

Кто-то песню вдали, не допев, оборвал,

Чьи-то гаснут на склонах костры.

Мы с тобою вдвоём перешли перевал,

И теперь нам спускаться с горы.

Не заметили мы, как дорога крута,

Как гора высока, высока.

А уже и морщинки застыли у рта,

Лёгкий иней коснулся виска.

Пролетают года, как минутные сны,

Как ромашки на мягком лугу.

Ты не можешь забыть нашей первой весны.

Ты не можешь, и я не могу.

Ничего не копили для чёрного дня,

Не ловчили, не рвали из рук.

И пред теми, кто знает меня и тебя,

Наша совесть чиста, милый друг.

Где-нибудь у ручья мы устроим привал

И про молодость песню споём.

Мы с тобою вдвоём перешли перевал,

И с горы нам спускаться вдвоём.

Iemand in de verte, zonder te zingen, sneed het lied af,

Iemands vuren gaan uit op de hellingen.

Jij en ik staken samen de pas over,

En nu gaan we de berg af.

Het viel ons niet op hoe steil de weg is,

Als een berg, hoog, hoog.

En de rimpels zijn al bevroren aan de mond,

Lichte vorst raakte zijn slaap.

Jaren vliegen voorbij als kortstondige dromen

Als madeliefjes in een zachte weide.

Je mag onze eerste lente niet vergeten.

Jij kunt het niet en ik niet.

Niets bewaard voor een regenachtige dag

Ze ontweken niet, ze rukten niet uit hun handen.

En voor degenen die mij en jou kennen,

Ons geweten is zuiver, beste vriend.

Ergens bij de beek zullen we een stop regelen

En we zingen een lied over de jeugd.

Jij en ik staken samen de pas over,

En vanaf de berg gaan we samen naar beneden.