Матросская гитара - Леонид Утёсов

Море чужое шумит за кормой,

Звезды сверкают во мраке.

Все, кто свободен от вахты ночной,

Собрались гитару послушать на баке.

Грустно в походе друзьям-морякам,

Мысли о доме далёком,

Струны послушны матросским рукам

И голос звучит одиноко а-а.

Ты расскажи нам, гитара, о верных подругах,

О тихих приморских бульварах далёкого юга,

О синей волне, зелёной весне,

О нашей хорошей родной стороне.

Говор гитары над морем плывёт,

К звёздам чужим в поднебесье.

В гитаре матросское сердце живёт,

Матросское сердце и добрая песня.

Грустно в походе друзьям-морякам,

Тянет их к дому родному.

Всё ближе корабль к родным берегам,

А сердце давно уже дома, дома.

Ты расскажи нам, гитара, о верных подругах,

О тихих приморских бульварах далёкого юга,

О синей волне, зелёной весне,

О нашей хорошей родной стороне.

О синей волне, зелёной весне,

О нашей хорошей родной стороне.

De vreemde zee brult achteruit,

De sterren schitteren in de duisternis.

Allen die vrij zijn van de nachtwacht,

We kwamen samen om naar de gitaar op de tank te luisteren.

Het is triest tijdens een wandeling naar zeemansvrienden,

Gedachten over een ver huis

De snaren zijn gehoorzaam aan de handen van de zeeman

En de stem klinkt eenzaam ah.

Jij vertelt ons, gitaar, over echte vrienden,

Over de rustige boulevards aan zee van het verre zuiden,

Over de blauwe golf, de groene lente,

Over onze goede inheemse kant.

De stem van de gitaar zweeft over de zee,

Naar buitenaardse sterren aan de hemel.

Het hart van een zeeman leeft in een gitaar,

Een zeemanshart en een vriendelijk lied.

Het is triest tijdens een wandeling naar zeemansvrienden,

Trekt ze naar hun geboorteplaats.

Het schip nadert zijn geboorteland,

En het hart is al lang thuis, thuis.

Jij vertelt ons, gitaar, over echte vrienden,

Over de rustige boulevards aan zee van het verre zuiden,

Over de blauwe golf, de groene lente,

Over onze goede inheemse kant.

Over de blauwe golf, de groene lente,

Over onze goede inheemse kant.