Баллада О Неизвестном Моряке - Леонид Утёсов

Жил простой моряк когда-то, дружный с ветром и волной.

Он седой залив Кронштадта называл землей родной.

Он на берег и для милой не спускался ни на шаг —

Неизвестный по фамилии дальних плаваний моряк.

Но однажды в день туманный уходили моряки

В край, где нет ни океана, ни пролива, ни реки.

Вместе с ними в тучах пыли шёл и он сквозь дым и мрак —

Неизвестный по фамилии дальних плаваний моряк.

-= =-

Шёл тайгой непроходимой, шёл дорогою степной.

Проплывали тучи дыма перед ним крутой волной.

Над землею, словно крылья, подымал он красный флаг —

Неизвестный по фамилии дальних плаваний моряк.

За родную землю эту всех солдат и моряков

Он, пройдя в боях по свету, пал вдали от берегов.

Но бессмертен в вечной были о героях и боях —

Неизвестный по фамилии дальних плаваний моряк.

Er leefde eens een eenvoudige zeeman, vriendelijk met de wind en de golf.

Hij noemde de grijze baai van Kronstadt zijn geboorteland.

Hij ging naar de kust en ging geen stap naar beneden voor de lieverd -

Matroos onbekend bij achternaam.

Maar op een dag vertrokken de matrozen op een mistige dag

Naar een land waar geen oceaan is, geen zeestraat, geen rivier.

Samen met hen, in stofwolken, liep hij ook door rook en duisternis -

Matroos onbekend bij achternaam.

-==-

Ik liep door de ondoordringbare taiga, ik liep langs de steppeweg.

Rookwolken dreven in een steile golf voor hem uit.

Boven de grond, als vleugels, hief hij een rode vlag -

Matroos onbekend bij achternaam.

Voor dit geboorteland van alle soldaten en matrozen

Hij, die in veldslagen over de hele wereld was gepasseerd, viel ver van de kusten.

Maar onsterfelijk in het eeuwige gingen over helden en veldslagen -

Matroos onbekend bij achternaam.