A Visit To A Sad Planet - Leonard Nimoy

On a routine patrol flight

In the Milky Way Galaxy

I discovered on our space-sensors

An unidentified planet careening wildly

In an eccentric solar orbit

I ordered an immediate investigation

And with much difficulty

Manoeuvred our ship for a temporary orbit

Upon beaming down to the plant’s surface

All I could see were ruins

Ruins of some type of civilisation

Crumbled buildings

Deserted streets

Charred vegetation

All covered with a thick layer of dust

Which our scanners indicated as intensely radioactive

I proceeded to make a through survey of the area

According to my calculations

I could tell that some recent phenomenon or holocaust had occurred

And destroyed whatever advanced civilisation had existed on the planet

I found no sign of life

As I made my way back to the ship

I heard a sound

It came from a cellar, in one of the nearby buildings

Carefully and slowly

I found my way to the source

And discovered a human being

Or rather what once was a human being

A scarred, disfigured man lying in the rubble

When I questioned him

He told me this had once been a great world

They had abundance and plenty

Intelligence

Beauty

Love

There was enough for everyone who lived there

But the inhabitants where never satisfied

They wanted more

They wanted everything

And they started to quarrel amongst themselves

They could not live in peace

And they tried to destroy each other

In doing this they destroyed everything

Their abundance

Their plenty

Their own intelligence

Their beauty

Their Love

He told me that

So far as he knew

He was the only living thing left

But that he knew he was dying

When I asked him the name of the planet

He replied

'We called it Earth'

Op een routinematige patrouillevlucht

In de Melkweg

Ik ontdekte op onze ruimtesensoren

Een niet-geïdentificeerde planeet die wild op hol slaat

In een excentrische baan om de zon

Ik heb een onmiddellijk onderzoek besteld

En met veel moeite

Ons schip gemanoeuvreerd voor een tijdelijke baan

Bij het naar beneden stralen naar het oppervlak van de plant

Alles wat ik kon zien waren ruïnes

Ruïnes van een soort beschaving

Afgebrokkelde gebouwen

verlaten straten

verkoolde vegetatie

Allemaal bedekt met een dikke laag stof

Wat onze scanners aangaven als intens radioactief

Ik ging door met het maken van een grondig onderzoek van het gebied

Volgens mijn berekeningen

Ik kon zien dat er een recent fenomeen of holocaust had plaatsgevonden

En vernietigde welke geavanceerde beschaving dan ook op de planeet had bestaan

Ik heb geen teken van leven gevonden

Toen ik terugging naar het schip

Ik hoorde een geluid

Het kwam uit een kelder, in een van de nabijgelegen gebouwen

Voorzichtig en langzaam

Ik heb mijn weg naar de bron gevonden

En ontdekte een mens

Of liever wat ooit een mens was

Een gehavende, misvormde man die in het puin ligt

Toen ik hem ondervroeg

Hij vertelde me dat dit ooit een geweldige wereld was geweest

Ze hadden overvloed en overvloed

Intelligentie

Schoonheid

Dol zijn op

Er was genoeg voor iedereen die daar woonde

Maar de bewoners waren nooit tevreden

Ze wilden meer

Ze wilden alles

En ze begonnen onderling ruzie te maken

Ze konden niet in vrede leven

En ze probeerden elkaar te vernietigen

Hiermee hebben ze alles vernietigd

hun overvloed

hun overvloed

Hun eigen intelligentie

hun schoonheid

Hun liefde

Hij vertelde me dat

Voor zover hij wist

Hij was het enige levende wezen dat nog over was

Maar dat hij wist dat hij stervende was

Toen ik hem de naam van de planeet vroeg

Hij antwoorde

'We noemden het aarde'