Marie - Léo Ferré

Vous y dansiez petite fille, y danserez-vous mre-grand

C’est la maclotte qui sautille, toute les cloches sonneront

Quand donc reviendrez-vous, Marie?

Les masques sont silencieux et la musique est si lointaine

Qu’elle semble venir des cieux, oui, je veux vous aimer

Mais vous aimer peine et mon mal est dlicieux, Marie

Les brebis s’en vont dans la neige, flocons de laine et ceux d’argent

Des soldats passent et que n’ai-je?

Un cњur moi, ce coeur changeant

Changeant et puis encor que sais-je, Marie

Sais-je o s’en iront tes cheveux, crpus comme mer qui moutonne

Sais-je o s’en iront tes cheveux et tes mains feuilles de l’automne

Que jonchent aussi nos aveux, Marie?

Je passais au bord de la Seine, un livre ancien sous le bras

Le fleuve est pareil ma peine, il s’coule et ne tarit pas

Quand donc finira la semaine, Marie?

Je danste daar kleine meid, wil je daar dansen oma

Het is de maclotte die springt, alle klokken zullen rinkelen

Wanneer kom je terug, Mary?

De maskers zijn stil en de muziek is zo ver weg

Ze lijkt uit de hemel te komen, ja, ik wil van je houden

Maar ik hou nauwelijks van je en mijn pijn is heerlijk, Mary

De schapen gaan weg in de sneeuw, vlokken wol en die van zilver

Soldaten passeren en wat heb ik niet?

Een hart ik, dit veranderende hart

Veranderen en dan weer wat weet ik, Mary

Weet ik waar je haar heen zal gaan, kroeshaar als de schuimende zee?

Weet ik waar je haar en handen zullen gaan, herfstbladeren?

Wat is er ook bezaaid met onze bekentenissen, Marie?

Ik kwam langs de Seine, een oud boek onder mijn arm

De rivier is als mijn pijn, hij stroomt en droogt niet op

Wanneer zal de week eindigen, Mary?