Le crachat - Léo Ferré

Glaireux à souhait avec des fils dans l’amidon

Se demandant s’il tombera du mur ou non

Le crachat au soleil s'étire

Son oeil vitreux de borgne où la haine croupit

Brillant d’un jaune vert pâlot et mal nourri

Sous la canicule chavire

D’où viens-tu pèlerin gélatineux et froid

De quelle gorge obscure as-tu quitté l’emploi

Pour te marier à cette pierre

D’un gosier mal vissé ou d’un nez pituiteux

D’un palais distingué d’un poumon besogneux

Ou d’une langue de vipère

Avant que de finir au plat sur ce granit

Étais-tu préposé au catarrhe au prurit

Ou bien à résoudre une quinte

Es-tu le doute du rêveur l’orgueil du fat

La solution d’un douloureux échec et mat

Ou l’exutoire du farniente

Agacé par l’insecte au ventre crevant d’oeufs

Décoloré, suintant, le crachat comateux

Sur le trottoir enfin débonde

Tandis qu’agonisant sous des pieds indistincts

A l’aise enfin chez lui il me dit l’air hautain

«Je suis la conscience du monde»

Glamoureus naar wens met draadjes in het zetmeel

Benieuwd of hij van de muur zal vallen of niet

Zonnespit strekt zich uit

Zijn glazige eenogige oog waar haat stagneert

Glanzend een bleek, ondervoed geelgroen

Onder de kapseizen hittegolf

Waar kom je vandaan koude gelatineuze pelgrim?

Uit welke donkere keel heb je de baan opgezegd?

Om je met deze steen te trouwen

Van een slecht dichtgeknepen keel of een hypocriete neus

Van een voorname paleis van een behoeftige long

Of de tong van een adder

Voordat ik plat op dat graniet beland

Was u verzorger van pruritus catarre?

Of om een ​​straight op te lossen

Ben jij de twijfel van de dromer, de trots van de dikzak?

De oplossing voor een pijnlijke schaakmat

Of de uitlaatklep voor luiheid

Geërgerd door het insect met de buik vol eieren

Verkleurd, sijpelend, comateus sputum

Op het trottoir is er eindelijk een overvloed

Terwijl je sterft onder onduidelijke voeten

Eindelijk comfortabel thuis vertelt hij me de hooghartige lucht

"Ik ben het geweten van de wereld"