Le buffet - Léo Ferré

C’est un large buffet sculpté;

le chêne sombre

Très vieux, a pris cet air si bon des vieilles gens;

Le buffet est ouvert, et verse dans son ombre

Comme un flot de vin vieux, des parfums engageants;

Tout plein, c’est un fouillis de vieilles vieilleries

De linges odorants et jaunes, de chiffons

De femmes ou d’enfants, de dentelles flétries

De fichus de grande-mère où sont peints des griffons;

C’est là qu’on trouverait les médaillons, les mèches

De cheveux blancs ou blonds, les portraits, les fleurs sèches

Dont le parfum se mêle à des parfums de fruits

Ô buffet du vieux temps, tu sais bien des histoires

Et tu voudrais conter tes contes, et tu bruis

Quand s’ouvrent lentement tes grandes portes noires

Het is een groot gesneden dressoir;

de donkere eik

Heel oud, nam die houding aan die zo goed is voor oude mensen;

Het buffet is open en stort in zijn schaduw

Als een stroom oude wijn, boeiende geuren;

Vol, het is een mengelmoes van oude rotzooi

Stinkende en gele doeken, vodden

Van vrouwen of kinderen, verwelkte kant

Grootmoeders hoofddoek beschilderd met griffioenen;

Daar zouden we de medaillons, de wieken vinden

Van wit of blond haar, portretten, droogbloemen

Wiens geur zich vermengt met fruitgeuren

O buffet van weleer, je kent veel verhalen

En je zou graag je verhalen vertellen, en je ritselt

Wanneer je grote zwarte deuren langzaam opengaan