La violence et l'ennui - Léo Ferré

Nous d’une autre trempée et d’une singulière extase

Nous de l'Épique et de la Déraison

Nous des fausses années Nous des filles barrées

Nous de l’autre côté de la terre et des phrases

Nous des marges Nous des routes Nous des bordels intelligents

O ma sœur la Violence nous sommes tes enfants

Les pavés se retournent et poussent en dedans

J’ai l’impression démocratique qui me fait des rougeurs

A l’extrême côté du cœur et des entrailles

J’entends par là mes tripes à la mode de Mai

JE VOUS COMMANDE D'ÊTRE BREFS ET COUILLOSIFS

J’ai le sentiment bref de ceux qui vont mourir

Et je ne meurs jamais à moins que à moins que

Je sais des assassins qui n’ont pas de victime

Qui s’en vont faire la queue pour voir le sang d'écran

Et cette pellicule objective qui pellicule sur le vif

Surtout ne pleure pas

Les larmes c’est le vin des couillons

Moi je ne pleure plus

Et je le dis bien haut bien tendre aussi et bien à l’aise;

Crevez-leur le paquet qu’ils portent sur leurs quilles!

Marx était un «hippie»

C’est pas comme en dix-sept, à la consigne

Dans cette Russie rouge à la lénifaction

… Et personne jamais n’a été réclamer ce barbu Stalingradé…

Quand je vois un stalinien je change à Stalingrad

Je sais des assassins qui ont le cran d’arrêt

Et qui sont beaux comme les cons qui vont voter

Des assassins assassinés et leurs manières

A ne jamais vouloir crever comme crevèrent les Communards

Mes frères

Et je le dis bien haut: il faut CONSTITUTIONNALISER le foutre

Et porter l’inconfort cousu dessous leur peau

A ces bourgeois qui se permettent de jouir, en outre!

JE VOUS COMMANDE D'ÊTRE BREFS ET CARTÉSIENS

Je sais des charmes bruns qui sont de sang caillé

Et qui se grattent comme on gratte une blessure

Ça vous ravive un peu de rouge, ça a l’allure

D’une légion d’honneur que l’on pardonnerait

Ô ma soeur la Violence Ô ma soeur lassitude

Ô vous jeunes et beaux empêtrés dans vos livres

II faut faire l’amour comme on va à l'étude

Et puis descendre dans la rue

II faut faire l’amour comme on commet un crime

Ô ma soeur la Violence tes enfants s’analysent

Et du Guatemala s’en viennent des parfums

De sang et des Guatémaltèques allant s’analysant

Dans les ruisseaux de sang coulant comme la crème

La crème de la Révolution montant

Ô ma soeur la Violence Ô la fleur du boucan

II fait un bruit à rancarder tous les voyeurs

Et un bruit qui se voit ça vous a des couleurs

A vous barrer la vue pour des temps et des temps

Je sais des bises s’ennordant depuis l’Afrique

Le monde est court, la gosse, il faut tâter la trique

Dans le pieu, dans la rue, mais tâter de cet ordre

De cet ordre nouveau où germe le désordre

Le beau désordre des voyous au ventre lisse

Viens par ici la gosse un peu, que je t’en glisse…

De ma graine d’amour…

Qui gonflera dans toi comme un chagrin de carne

Sur le monde envahi de tant de muselières

Dans le Paris des chiens je vais l'âme légère

Ô ma soeur la Violence Ô ma soeur lassitude

Ô vous jeunes et beaux empêtrés dans vos charmes

II faut faire l’amour comme on va à l'étude

Les yeux vers les jardins où fleurissent les armes

Des armes, comme une esthétique de la solitude

Des armes, comme une sinistre compo d’angliche

WHAT DO YOU MEAN, GUN?

Je sens que nous arrivent

Des trains pleins de brownings, de berretas et de fleurs noires

Et des fleuristes préparant des bains de sang

Pour actualités colortélé

Le sang ça s’ampexe tout ce qui y’a de bien

Le sang c’est rentable dans la technicoloration

Et je te ferai voir un sang vert quand il sera question de questionner

Je sais des fleurs d’amour qui polennent les blés

Et qui vous font un pain que l’on mange à genoux

Un pain de chair vivante et que l’on aimerait

Comme on aime une enfant que cache ses atouts

Et qui les touche un peu comme on caresse une arme

Un doigt sur la gâchette et le reste aux abois

Et que s’irise alors ta violette de Parme

Enfant mauve de mon silence et de ma loi

Des armes, comme une esthétique du pain sur la planche

Des armes blanches comme l’aube blanche à Paris

Cette aube comme le foutre de l’absence

NOUS SOMMES ABSENTS, MESSIEURS!

L’amour toujours l’amour Ah!

cet amour malade

Comme une drogue dont on ne peut se dédroguer

Comme une drogue à laquelle je me soumets

Je suis un trafiquant d’amour…

Des armes, comme un sourire de l’autre côté de la tête

Comme une façon de désarmer

Comme un chien qui vous aime

Des armes qui vous lèchent, qui vous sortent, qui vous bercent

Des armes pour inquiéter l’inquiétude

Et puis le Code de la peur à distribuer

A tous ceux qui habitent avec la peur ou que la peur habite

Art.

l J’ai peur

Art.

2 J’ai peur

Art.

3 J’ai peur

Art.

4 Où sont les toilettes?

Des armes, comme une esthétique de la solitude

Quand on est seul et armé on n’est plus seul

Quand on est seul et désarmé on fait une demande pour être CRS

L’amour toujours l’amour Ah cet amour serein

Cet amour qui vous monte à la bouche comme une grenade

Qu’on ferait bien éclater dans quelque ventre passant

Dans quelque ventre curieux, oisif, en mal d’amour

Des armes, comme un planning de la résurrection

Et quant aux armes blanches, on pourrait les teinter de rouge

Dans une teinture particulière et à la portée de toute portée

Nous d’une autre trempée et d’une singulière extase

Nous de l'Épique et de la Déraison

Nous de l’autre côté de la terre et des phrases

O ma sœur la Violence O ma sœur de Raison

Au quartier des terreurs des enfants se sont mis

A brouter des étoiles

La Voie Lactée s’amidonnait dedans leurs toiles

Et la carte du ciel dans ce quartier de France

Indiquait aux passants la route à ne pas suivre

II brumait dans le ciel des paroles de givre

C'était d’un cinéma nouveau et d’une danse

Qu’on ne dansait plus avant longtemps.

Nanterre

Se prenait pour Paris et le tour de la terre

Se faisait sur lin signe, une pensée de fièvre

Un désir de troubler les fleurs et les manières

Une particulière oraison, un.

sourire

À mettre les pavés à hauteur d’un empire

Le sable des pavés n’a pas la mer à boire

Ça sent la marée calme dans les amphis troublés

Des portés de secours sont ouvertes là-bas

II suffit de pousser un peu plus, rien qu’un geste…

Wij van een ander humeur en een unieke extase

Wij van Epic and Unreason

We nepjaren, we hebben meisjes uitgesloten

Wij aan de andere kant van de aarde en zinnen

Wij marges, wij wegen, wij slimme bordelen

O mijn zus het geweld, we zijn je kinderen

Kasseien draaien om en duwen naar binnen

Ik heb het gevoel dat democratie me doet blozen

Aan de andere kant van het hart en de ingewanden

Daarmee bedoel ik mijn lef de weg van May

IK BEVEEL U OM KORT EN KOUDLOOS TE ZIJN

Ik heb het korte gevoel van degenen die gaan sterven

En ik sterf nooit tenzij tenzij

Ik ken moordenaars die geen slachtoffer hebben

Wie gaan er in de rij staan ​​om het schermbloed te zien

En deze objectieve film die ter plekke filmt

Alsjeblieft niet huilen

Tranen zijn de wijn van dwazen

Ik huil niet meer

En ik zeg het heel hard ook heel teder en goed op mijn gemak;

Breek ze met het pakje dat ze op hun bowlingpinnen dragen!

Marx was een "hippie"

Het is niet zoals in zeventien, bij het kluisje

In dit trage rode Rusland

...En niemand heeft ooit beweerd dat deze bebaarde Stalingradé...

Als ik een stalinist zie, verander ik naar Stalingrad

Ik ken moordenaars die het mes hebben

En die mooi zijn zoals de idioten die gaan stemmen

Vermoorde moordenaars en hun manieren

Om nooit te willen sterven zoals de Communards deden

Mijn broers

En ik zeg het hardop: we moeten de cum CONSTITUTIONALISEREN

En draag het ongemak dat onder hun huid is genaaid

Aan die bourgeois die zich bovendien laten genieten!

IK BEVEEL U KORT EN CARTESISCH TE ZIJN

Ik ken bruine bedels die bloedstollend zijn

En wie krabt zoals men een wond krabt

Het doet je een beetje rood herleven, het lijkt erop

Van een legioen van eer dat we zouden vergeven

Oh mijn zus Geweld Oh mijn zus vermoeidheid

O jij jong en mooi verstrikt in je boeken

Je moet de liefde bedrijven zoals je gaat studeren

En dan de straat op gaan

Je moet de liefde bedrijven alsof je een misdaad begaat

O mijn zus het geweld dat je kinderen zelf analyseren

En uit Guatemala komen parfums

Van bloed en Guatemalteken die zichzelf gaan analyseren

In stromen bloed die stromen als room

Het neusje van de zalm van de opkomende revolutie

O mijn zus het geweld O de bloem van de boucan

Hij maakt een geluid om alle voyeurs te daten

En een geluid dat laat zien dat het je kleur geeft

Om uw weergave voor tijden en tijden te blokkeren

Ik ken kussen die vanuit Afrika naar het noorden waaien

De wereld is kort, de jongen, het is nodig om de knuppel te voelen

Op de brandstapel, op straat, maar voel deze orde

Van deze nieuwe orde waar wanorde ontkiemt

De mooie puinhoop van gladbuikige misdadigers

Kom eens even hier jongen, laat me je binnenlaten...

Van mijn zaad van liefde...

Dat zal in je opzwellen als carne verdriet

Op de wereld binnengevallen door zoveel muilkorven

In het Parijs van de honden ga ik met een lichte ziel

Oh mijn zus Geweld Oh mijn zus vermoeidheid

O jij jong en mooi verstrikt in je charmes

Je moet de liefde bedrijven zoals je gaat studeren

De ogen naar de tuinen waar de wapens bloeien

Wapens, als een esthetiek van eenzaamheid

Wapens, als een sinistere Engelse compositie

Wat bedoel je, KANON?

Ik voel dat we komen

Treinen vol brownings, berretas en zwarte bloemen

En bloemisten bereiden bloedbaden voor

Voor kleurentv nieuws

Bloed versterkt alles wat goed is

Bloed is winstgevend in technicoling

En ik zal je groen bloed laten zien als het gaat om ondervraging

Ik ken bloemen van liefde die de tarwe poleren

En wie maakt voor jou een brood dat je op je knieën eet?

Een brood van levend vlees dat men zou willen

Hoe iemand van een kind houdt dat haar bezittingen verbergt

En wie raakt ze een beetje aan alsof je een wapen aait

Eén vinger aan de trekker en de rest op afstand

En laat je Parma violet dan iriserend worden

Mauve kind van mijn stilte en mijn wet

Wapens, als een brood op het bord esthetiek

Scherpe wapens zoals de witte dageraad in Parijs

Deze dageraad als het zaad van afwezigheid

WIJ ZIJN AFWEZIG, HEREN!

Liefde altijd liefde Ah!

deze zieke liefde

Als een drug waar je niet vanaf kunt komen

Als een medicijn waar ik me aan overgeef

Ik ben een liefdesdealer...

Wapens, zoals een glimlach aan de andere kant van het hoofd

Als een manier om te ontwapenen

Als een hond die van je houdt

Wapens die je likken, die je uitschakelen, die je rocken

Wapens om je zorgen over te maken

En dan de Fear Code om te verspreiden

Aan allen die met angst leven of voor wie angst leeft

Kunst.

ik ben bang

Kunst.

2 Ik ben bang

Kunst.

3 Ik ben bang

Kunst.

4 Waar zijn de toiletten?

Wapens, als een esthetiek van eenzaamheid

Als we alleen en gewapend zijn, zijn we niet langer alleen

Als we alleen en ontwapend zijn, vragen we ons aan om CRS te zijn

Liefde altijd liefde Ah deze serene liefde

Deze liefde die naar je mond gaat als een granaat

Dat we een uitbarsting zouden maken in een voorbijgaande buik

In een nieuwsgierige, ijdele, verliefde buik

Wapens, zoals een opstandingsplan

En wat betreft wapens met bladen, we zouden ze rood kunnen kleuren

In een speciale kleurstof en binnen bereik van elk bereik

Wij van een ander humeur en een unieke extase

Wij van Epic and Unreason

Wij aan de andere kant van de aarde en zinnen

O mijn zus Geweld O mijn zus Reden

In de wijk der verschrikkingen hebben kinderen zichzelf geplaatst

Grazen op sterren

De Melkweg staarde in hun web

En de kaart van de lucht in deze wijk van Frankrijk

Aangegeven aan voorbijgangers de weg niet te volgen

Hij mist in de lucht woorden van vorst

Het was een nieuwe bioscoop en een dans

Dat we nog lang niet zullen dansen.

Nanterre

Nam zichzelf mee naar Parijs en de rest van de wereld

Was op de wenken, een gedachte aan koorts

Een verlangen om bloemen en manieren lastig te vallen

Een bijzonder gebed, een.

glimlach

Om de kasseien op het hoogtepunt van een rijk te plaatsen

Het zand van de kasseien heeft geen zee om te drinken

Het ruikt naar het kalme tij in de onrustige collegezalen

Reddingslijnen zijn daar open

Nog even duwen, gewoon een gebaar...