La vie d'aristes - Léo Ferré

On s’est rencontré par hasard

Ici, ailleurs ou autre part

Il se peut que tu t’en souviennes

Sans se connaître, on s’est aimé

Même si ce n’est pas vrai

Il faut croire à l’histoire ancienne

Je t’ai donné ce que j’avais

De quoi rêver, de quoi chanter

Et tu croyais en ma bohème

Mais si tu pensais, à vingt ans

Qu’on peut vivre de l’air du temps

Ton point de vue n’est plus le même

Cette fameuse fin du mois

Oui, depuis qu’on est toi et moi

Nous revient sept fois par semaine

Et nos soirées sans cinéma

Et mon succès qui ne vient pas

Et notre pitance incertaine

Tu vois, je n’ai rien oublié

De ce bilan triste à pleurer

Qui constate notre faillite

Il te reste encore de beaux jours

Oh, profites-en, mon amour

Car les années passent vite

Et maintenant, tu vas partir

Tous les deux, nous allons vieillir

Chacun pour soi, comme c’est triste

Tu pourras emporter le phono

Moi, je conserve la piano

Je continue ma vie d’artiste

Un jour, on ne sait trop pourquoi

Un étranger maladroit

Lisant mon nom sur une affiche

Te parlera de mes succès

Mais, un peu triste, toi, qui sait

Tu lui diras que je m’en fiche…

We hebben elkaar toevallig ontmoet

Hier, daar of ergens anders

Misschien herinner je je

Zonder elkaar te kennen, hielden we van elkaar

Ook als het niet waar is

Geloof in oude geschiedenis

Ik gaf je wat ik had

Wat te dromen, wat te zingen

En je geloofde in mijn bohemien

Maar als je dacht, op twintig

Dat we kunnen leven in de tijdgeest

Jouw standpunt is niet meer hetzelfde

Dat beroemde einde van de maand

Ja, aangezien jij en ik het waren

We komen zeven keer per week terug?

En onze nachten zonder films

En mijn succes dat niet komt

En onze onzekere voeding

Zie je, ik ben niets vergeten

Van dit trieste record om te huilen

Wie merkt ons faillissement op

Je hebt nog goede dagen over

Oh geniet ervan mijn liefste

Omdat de jaren snel voorbij gaan

En nu ga je weg

We worden allebei oud

Ieder voor zich, hoe verdrietig

U kunt de fonograaf nemen

Ik, ik houd de piano

Ik ga door met mijn leven als artiest

Op een dag weten we niet waarom

Een onhandige vreemdeling

Mijn naam lezen op een poster

Zal je vertellen over mijn successen

Maar, een beetje verdrietig, jij, wie weet

Zeg hem dat het me niet kan schelen...