La solitude - Léo Ferré

Je suis d’un autre pays que le vôtre, d’un autre quartier, d’une autre solitude.

Je m’invente aujourd’hui des chemins de traverse.

Je ne suis plus de chez vous.

J’attends des mutants.

Biologiquement je m’arrange avec l’idée que je me fais

de la biologie: je pisse, j'éjacule, je pleure.

Il est de toute première

instance que nous façonnions nos idées comme s’il s’agissait d’objets

manufacturés.

Je suis prêt à vous procurer les moules.

Mais…

La solitude…

Les moules sont d’une texture nouvelle, je vous avertis.

Ils ont été coulés demain matin.

Si vous n’avez pas dès ce jour,

le sentiment relatif de votre durée, il est inutile de vous transmettre,

il est inutile de regarder devant vous car devant c’est derrière,

la nuit c’est le jour.

Et…

La solitude…

Il est de toute première instance que les laveries automatiques,

au coin des rues, soient aussi imperturbables que les feux d’arrêt ou de voie

libre.

Les flics du détersif vous indiqueront la case où il vous sera loisible

de laver ce que vous croyez être votre conscience et qui n’est qu’une

dépendance de l’ordinateur neurophile qui vous sert de cerveau.

Et pourtant…

La solitude…

Le désespoir est une forme supérieure de la critique.

Pour le moment,

nous l’appellerons «bonheur», les mots que vous employez n'étant plus «les mots"mais une sorte de conduit à travers lesquels les analphabètes se font

bonne conscience.

Mais…

La solitude…

Le Code civil nous en parlerons plus tard.

Pour le moment, je voudrais codifier

l’incodifiable.

Je voudrais mesurer vos danaïdes démocraties.

Je voudrais m’insérer dans le vide absolu et devenir le non-dit, le non-avenu,

le non-vierge par manque de lucidité.

La lucidité se tient dans mon froc.

Ik kom uit een ander land dan het jouwe, uit een andere buurt, uit een andere eenzaamheid.

Ik verzin vandaag kruispunten.

Ik ben niet meer bij je.

Ik verwacht mutanten.

Biologisch ga ik om met het idee dat ik heb

biologie: ik pis, ik spuit, ik huil.

Het is van de allereerste

voorbeeld dat we onze ideeën vormgeven alsof het objecten zijn

vervaardigd.

Ik ben klaar om je de mallen te bezorgen.

Maar…

Eenzaamheid...

De mosselen zijn een nieuwe textuur, ik waarschuw je.

Ze zijn morgenochtend tot zinken gebracht.

Als je die dag nog niet hebt,

het relatieve gevoel van uw duur, het is niet nodig om aan u over te brengen,

het heeft geen zin om voor je te kijken, want voor is achter,

nacht is dag.

En…

Eenzaamheid...

Het is in de eerste plaats dat wasserettes,

op straathoeken, wees net zo onaangedaan als stop- of rijbaanverlichting

vrije.

Wasmiddelagenten zullen je de ruimte laten zien waar je kunt

om weg te spoelen wat u denkt dat uw geweten is en dat slechts een...

verslaving aan de neurofiele computer die als je brein dient.

En toch...

Eenzaamheid...

Wanhoop is een hogere vorm van kritiek.

Voorlopig,

we zullen het "geluk" noemen, de woorden die je gebruikt zijn niet langer "de woorden" maar een soort kanaal waardoor analfabeten zichzelf maken

goed geweten.

Maar…

Eenzaamheid...

Over het burgerlijk wetboek zullen we het later hebben.

Voor nu wil ik graag codificeren

het oncodificeerbare.

Ik zou uw danaid-democratieën willen meten.

Ik zou mezelf willen invoegen in de absolute leegte en de onuitgesproken, de leegte worden,

de niet-maagd wegens gebrek aan helderheid.

Luciditeit ligt in mijn broek.