La poésie - Léo Ferré

J’ai du savon qui lave

Les péchés capitaux

Un stylo-bille qui grave

Le goût d’un apéro

Un soutien-gorge à piles

Qui ne s’allume qu’aux beaux yeux

Un dentifrice habile

A blanchir les aveux

Un buvard facétieux

Qui sèche les chagrins

Un oeil pour lire à deux

Quand le jour s’est éteint

Un violon capital

Voilé de Chambertin

A faire sonner le mal

Plus fort que le tocsin

Si ça ne va pas

Tu peux toujours aller la voir

Tu demanderas

La Poésie

On t’ouvrira

Même si elle n’est pas là

D’ailleurs elle n’est pas là

Mais dans la tête d’un fou

Ou bien chez des voyous

Habillés de chagrin

Qui vont par les chemins

Chercher leur bonne amie

La Poésie

J’ai des bas pour boiteuse

A faire boiter l’ennui

Et des parfums de gueuse

A remplir tout Paris

Des pendules à marquer

Le temps d’un beau silence

Des lassos à lacer

Les garces de la chance

Des machines à souffler

Le vert de l’espérance

Et des vignes à chanter

Les messes de la démence

Des oiseaux-transistors

Qui chantent sur la neige

Garantis plaqués-or

Plaqués par le solfège

Si ça ne va pas

Tu peux toujours aller la voir

Tu demanderas

La Poésie

On t’ouvrira

Même si elle n’est pas là

D’ailleurs elle n’est pas là

Mais dans la tête d’un fou

Qui se prend pour un hibou

A regarder la nuit

Habillée de souris

Comme sa bonne amie

La Poésie

J’ai du cirage blond

Quand les blés vont blêmir

De la glace à façon

Pour glacer les soupirs

Des lèvres pour baiser

Les aubes dévêtues

Quand le givre est passé

Avec ses doigts pointus

J’ai tant d’azur dans l'âme

Qu’on n’y voit que du bleu

Quand le rouge m’enflamme

C’est moi qui suis le feu

J’ai la blancheur du cygne

A blanchir tout Saint-Cyr

Et sur un de mes signes

On meurt pour le plaisir

Si ça ne va pas

Tu peux toujours aller la voir

Tu demanderas

La Poésie

On t’ouvrira

Des fois qu’elle serait là

Elle te recevrait même pas

Elle n’est là pour personne

Elle n’aime pas qu’on la sonne

C’est pas une domestique

Elle sait bouffer des briques

Mais quand elle veut, Elle crie

LA POÉSIE!

Ik heb zeep die wast

De hoofdzonden

Een balpen die graveert

De smaak van een aperitief

Een bh op batterijen

Die alleen oplicht met mooie ogen

Een bekwame tandpasta

Om de bekentenissen te vergoelijken

Een grappige blotter

Wie droogt het verdriet?

Eén oog om samen te lezen

Als de dag voorbij is

Een hoofdviool

Sluier van Chambertin

Om kwaadaardig geluid te maken

Luider dan de tocsin

Als het niet goed is

Je kunt altijd naar haar toe gaan

je zult het vragen

Poëzie

We zullen je openen

Ook al is ze er niet

Trouwens, ze is er niet

Maar in het hoofd van een gek

Of naar misdadigers

Gekleed in verdriet

wie gaat er trouwens

Op zoek naar hun goede vriend

Poëzie

Ik heb kousen voor kreupelen

Om verveling weg te strompelen

En bedelaarsgeuren

Om heel Parijs te vullen

Slingers om te markeren

De tijd van een mooie stilte

Lasso's om te strikken

Lucky Bitches

blaasmachines

Het groen van hoop

En wijnstokken om te zingen

Massa's van waanzin

Transistor vogels

Wie zingt in de sneeuw

Gegarandeerd verguld

Verguld door muziektheorie

Als het niet goed is

Je kunt altijd naar haar toe gaan

je zult het vragen

Poëzie

We zullen je openen

Ook al is ze er niet

Trouwens, ze is er niet

Maar in het hoofd van een gek

Wie denkt dat hij een uil is

Om 's nachts te kijken

Gekleed in muizen

Net als haar goede vriend

Poëzie

Ik heb blonde schoensmeer

Wanneer de tarwe bleek zal worden

IJs op maat

Om de zuchten te bevriezen

lippen om te kussen

De uitgeklede dageraad

Als de vorst voorbij is

Met haar puntige vingers

Ik heb zoveel azuur in mijn ziel

Alles wat je kunt zien is blauw

Wanneer het rood me ontsteekt

ik ben het vuur

Ik heb de witheid van de zwaan

Om alle Saint-Cyr . wit te wassen

En op een van mijn borden

We sterven voor de lol

Als het niet goed is

Je kunt altijd naar haar toe gaan

je zult het vragen

Poëzie

We zullen je openen

Wanneer ze er zou zijn

Ze zou je niet eens ontvangen

Ze is er voor niemand

Ze houdt er niet van om geringd te worden

Ze is geen dienstmeisje

Ze weet hoe ze bakstenen moet eten

Maar wanneer ze wil, schreeuwt ze

POËZIE!