Gaby - Léo Ferré

Dans les draps que l’amour

Referme sur la nuit

Tous les amis de monde

Ont droit à leur cercueil

La foule vienne et prie

Ça fait rire non?

Hé!

Gaby

Gaby Pergola, je te voyais

Ah la la…

Tes comptes, ta machine, ton crayon

Tu notais tout

Peut-être aussi le temps

Qu’il ferait demain

Pour ta bière tant…

Pour ton whisky tant…

Et tu notais

Et je chantais

Pour… heu…

Pour quoi…

Pour trois fois rien

Ha Gaby, Gaby

Ce Saint-Germain-des-Prés

Défait, soumis

A quoi, à qui?

A des littérateurs à la noix

Qui se montraient là-bas

Dans les cafés

Dans ces cafés, tu te souviens où on parlait

Ça t’emmerdait, ces cafés

La littérature, toi, ça te descendait des oreilles

Tu écoutais la machine

Bing, bang…

Dans les draps que l’amour

Referme sur la nuit

Tous les amis de monde

Ont droit à leur cercueil

La foule vienne et prie

Et le polonais, ah le polonais

Cheveux longs, il était là

Des fois, souvent, il chantait quoi?

On s’en foutait

Et il dansait

Comme un chien fidèle

Quand j’ai eu des chiens Gaby

Je pensais toujours au polonais

C’est pour ça que je les aimais

Les chiens… et les polonais.

Ce pays défait, soumis

Depuis des siècles, triste

Avec tous ces polonais debout

Je ne sais plus si je danse

Ils ont peut-être envie

Je chantais en bas à l’arlequin

Ce nom là m’allait comme un gant

La littérature de ce temps

N’a pas résisté, Gaby

Ah Gaby, toi t’es mort

Tu t’en fous.

La littérature, c’est le prix

Qu’on devait payer

Pour ces écrivailleurs

Pour que ces écrivailleurs

Nous permettent de respirer

A Saint-Germain

Tous crevés ces littérateurs

Et leurs livres les saluent

Il faut bien qu’ils aient quelqu’un

Qui les regarde, qui les écoute

Dans le silence

Gaby

Est-ce que tu veux que je te raconte

T’es mort, un jour je l’ai appris

T’es mort, un jour tu m’avais dit

Qu’il fallait que je m’en aille

De l’Arlequin

Ah je portais bien ce nom là

Ce nom là

Dans les draps que l’amour

Referme sur la nuit

Tous les amis de monde

Ont droit à leur cercueil

La foule vienne et prie

Et toi, où tu es?

Dans quel coin

Sous quelle terre

On s’en fout

Et oui je chantais à l’Arlequin

Après y’avait Francis

Francis Blanche

Tu te rappelles

Ah près du métro Mabillon

Venez voir, venez entendre Léo

Il pense à vous

Toujours

Dans les draps

Que l’amour referme…

In de lakens die liefde

Sluit 's nachts binnen

Alle vrienden van de wereld

Hebben het recht op hun doodskist

De menigte komt en bidt

Het is grappig, niet?

Hoi!

gaby

Gaby Pergola, ik zag je

Mijn mijn mijn…

Uw rekeningen, uw machine, uw pen

Je hebt het allemaal opgeschreven

Misschien ook het weer

wat hij morgen zou doen?

Voor je bier dus...

Voor je whisky dus...

En je merkte op

En ik was aan het zingen

Voor... euh...

Waarvoor…

Voor drie keer niets

Ha Gaby, Gaby

Deze Saint-Germain-des-Prés

Verslagen, ingediend

Naar wat, naar wie?

Aan literatoren bij de noot

Wie kwam daar opdagen?

In cafés

In die cafés, weet je nog waar we praatten

Het verveelde je, deze koffies

Literatuur, jij, het viel je uit de oren

Je luisterde naar de machine

Bing, bang...

In de lakens die liefde

Sluit 's nachts binnen

Alle vrienden van de wereld

Hebben het recht op hun doodskist

De menigte komt en bidt

En Pools, ah Pools

Lang haar, daar was hij

Soms, vaak, wat zong hij?

Het kon ons niet schelen

En hij danste

Als een trouwe hond

Toen ik honden had Gaby

Ik dacht altijd aan Pools

Daarom hield ik van ze

Honden... en Polen.

Dit land verslagen, onderworpen

Eeuwenlang verdrietig

Met al deze Polen staan

Ik weet niet of ik meer dans

Ze willen misschien

Ik zong beneden voor de harlekijn

Die naam paste me als een handschoen

Literatuur van die tijd

Weerstond niet, Gaby

Ah Gaby, je bent dood

Het maakt je niets uit.

Literatuur is de prijs

dat we moesten betalen

Voor deze schrijvers

Zodat deze schrijvers

Laat ons ademen

Bij Saint-Germain

Allemaal uitgeput deze literatoren

En hun boeken begroeten hen

Ze moeten iemand hebben

Wie kijkt naar hen, wie luistert naar hen?

In de stilte

gaby

Wil je dat ik je vertel

Je stierf, op een dag leerde ik

Je stierf, op een dag vertelde je het me

Dat ik moest gaan

Harlekijn

Ah ik droeg die naam

Die naam

In de lakens die liefde

Sluit 's nachts binnen

Alle vrienden van de wereld

Hebben het recht op hun doodskist

De menigte komt en bidt

En jij? Waar ben jij?

In welke hoek?

onder welke grond?

Het maakt ons niet uit

En ja ik zong bij de Harlequin

Nadat er Francis was

Francis Blanche

Weet je nog

Ah dichtbij metro Mabillon

Kom kijken, kom horen Leo

Hij denkt aan je

Nog steeds

In de lakens

Die liefde sluit...