Le manque - Léo Ferré, Ann Gaytan

Ta jupe est trop courte

J’y vois des dessins j’y vois des années

Le trouble qui va te défigurer

Ta jupe est trop courte

Je ne peux plus imaginer

Tu marches trop vite

Je vois des chameaux au fond du désert

Qui crèvent de soif c’est l'été l’hiver

Tu marches trop vite

Je ne peux plus imaginer

Les gens te regardent

Je voudrais les mettre au fond de ta gorge

Et tu les rendrais avec du jasmin

Celui qui te montre et me rend malade

Les gens te regardent

Je ne peux plus imaginer

Ta jupe est trop courte

Tu marches trop vite

Les gens me regardent

Me regardent t’imaginer

Il manque quelque chose à cette ville obscène

Et c’est toi qui me manque

Et c’est toi qui me manque

Ta jupe est trop courte

J’y monterais bien au-dessus des toits

New York ce matin n’avait plus que toi

Ta jupe est trop longue

Et j’imagine et j’imagine des étangs

Tu nages trop vite

Je vois des parfums je sens ta fatigue

Tu nages trop vite

Je crève de toi je crève de moi

Et je ne peux qu’imaginer

Les gens font la queue

A n’importe qui à ton odeur sûre

Tu leur donneras tes mûres pas mûres

Tu marches trop vite

Donne-moi la main tiens-moi sur ta carte

Regarde là-bas sur la rouge pancarte

Défense de vivre

Les flics nous regardent

Il manque quelque chose à Amsterdam ce soir

Et c’est toi mon amour

Toi qui cours dans mes veines

Je t’ai perdue… et tu me manques…

Je ne peux plus t’imaginer…

Toi l’héroïne… Toi l’héroïne…

DE MON ROMAN D’AMOUR

Je rok is te kort

Ik zie daar tekeningen, ik zie daar jaren

De moeite die je zal misvormen

Je rok is te kort

Ik kan het me niet meer voorstellen

Je loopt te snel

Ik zie kamelen diep in de woestijn

Die sterven van de dorst het is zomer winter

Je loopt te snel

Ik kan het me niet meer voorstellen

Mensen kijken naar je

Ik wil ze in je keel stoppen

En je zou ze teruggeven met jasmijn

Degene die je laat zien en me ziek maakt

Mensen kijken naar je

Ik kan het me niet meer voorstellen

Je rok is te kort

Je loopt te snel

mensen kijken naar mij

kijk hoe ik je voorstel

Er ontbreekt iets in deze obscene stad

En jij bent het die ik mis

En jij bent het die ik mis

Je rok is te kort

Ik zou hoog boven de daken klimmen

New York had vanmorgen alleen jou

Je rok is te lang

En ik stel me voor en ik stel me vijvers voor

Je zwemt te snel

Ik zie parfums Ik ruik je vermoeidheid

Je zwemt te snel

Ik sterf van jou Ik sterf van mij

En ik kan het me alleen maar voorstellen

Mensen staan ​​in de rij

Voor iedereen die veilig ruikt

Je geeft ze je onrijpe bramen

Je loopt te snel

Geef me je hand, houd me op je kaart

Kijk daar op het rode bord

Verboden om te leven

De politie houdt ons in de gaten

Er ontbreekt iets in Amsterdam vanavond

En jij bent het, mijn liefste

Jij stroomt door mijn aderen

Ik ben je kwijt en ik mis je...

Ik kan me je niet meer voorstellen...

Jij de heldin... Jij de heldin...

UIT MIJN LIEFDENOVEL