Zafar - La Vela Puerca

Soy de la cuidad con todo lo que ves

Con su ruido, con su gente, consume vejez

Y no puedo evitar, el humo que entra hoy

Pero igual sigo creciendo, soy otro carbón

No voy a imaginar, la pena en los demás

Compro aire y si es puro, pago mucho más

No voy a tolerar, que ya no tengan fe

Que se bajen los brazos, que no haya lucidez.

Me voy, volando por ahí

Y estoy, convencido de ir

Me voy, silbando y sin rencor

Y estoy, zafando del olor.

Me encontré con la gente, que sabe valorar

Que de turista en la capital, han sabido vagar

Y no ha encarado al fin la cruda realidad

De respirar hollín, de llorar alquitrán

Y empiezo a envejecer, sudando mi verdad

Criado pa' toser, con mucha variedad

Y adonde ir a para, cargando con mi olor

Deberíamos andar desnudos pa' sentirnos mejor.

Me voy, volando por ahí

Y estoy, convencido de ir

Me voy, silbando y sin rencor

Y estoy, zafando del olor.

Ik kom uit de stad met alles wat je ziet

Met zijn lawaai, met zijn mensen, verteert het de ouderdom

En ik kan er niets aan doen, de rook komt vandaag binnen

Maar toch blijf ik groeien, ik ben een andere koolstof

Ik zal het me niet voorstellen, het verdriet in anderen

Ik koop lucht en als het puur is, betaal ik veel meer

Ik zal niet tolereren dat ze geen geloof meer hebben

Laat je armen zakken, laat er geen helderheid zijn.

Ik ga, vlieg rond

En ik ben overtuigd om te gaan

Ik vertrek, fluitend en zonder rancune

En ik ben van de geur af.

Ik heb mensen ontmoet die weten hoe ze moeten waarderen

Dat ze van een toerist in de hoofdstad weten hoe ze moeten dwalen

En hij heeft niet eindelijk de harde realiteit onder ogen gezien

Van het inademen van roet, van het huilen tar

En ik begin oud te worden, zwetend van mijn waarheid

Opgegroeid om te hoesten, met veel afwisseling

En waar zou ik heen gaan, mijn geur dragend?

We zouden naakt rond moeten lopen om ons beter te voelen.

Ik ga, vlieg rond

En ik ben overtuigd om te gaan

Ik vertrek, fluitend en zonder rancune

En ik ben van de geur af.