Esbarzers - La Gossa Sorda

L’olor a podrit de València em posa calent

Expulsat per l’arc de l’estació de tren

Sóc l'últim passatger a l’andana dels teus ulls

L'última «xusta» banyada, rosella xafigada

Qui collons ha apagat la llum?

Carn de rodalia i AP7

Set voltes per setmana m’enamore del teu peu esquerre i veig

Com ens cau el cel damunt i amb el dit del mig

L’aguante i el tire cap amunt, ouyeah!

A la punta de la llengua tenia un tros de Venus

Que m’ixia de la boca cada volta que l’obria

Quan isc a buscar l’alegria

No sé perquè acabe sempre en el teu carrer

Allí es sent una melodia…

Arrap de canyamel, carícia d’esbarzers

«Incar-me» un garrot i volar, descivilitzar-me

Aprendre a estimar les tares, les turbulències

Cuidar als amics com em cuiden ells a mi

Contar-nos les misèries amb formatge pa i vi

Esnifar la vida amb «turulo» compartit

Fer viatjar la llengua a través de la vall que tens entre els pits

Tot per la pàtria del teu cos, arrugues, molles, pigues

Raconets ocults, cicatrius i tatuatges

Soltaves poesia en totes les mirades

Jo tenia les entranyes plenes de deixalles

I a la punta de la llengua tenia un tros de Venus

Que m’eixia de la boca cada volta que l’obria

Quan isc a buscar l’alegria

No sé perquè acabe sempre en el teu carrer

M’acoste allí quan mor el dia

I tu sempre m’arreplegues l'ànima dels peus

Ik krijg het warm van de rotte geur van Valencia

Verdreven door het treinstation arch

Ik ben de laatste passagier op het platform van je ogen

Het laatste "eerlijke" gebaad, maanzaad

Wie heeft in godsnaam het licht uitgedaan?

Lokaal vlees en AP7

Zeven keer per week word ik verliefd op je linkervoet en kijk

Hoe de lucht op ons valt en met de middelvinger

Houd vast en trek het omhoog, ouyeah!

Op het puntje van zijn tong lag een stukje Venus

Dat kwam elke keer uit mijn mond als ik hem opendeed

Als ik vreugde ga zoeken

Ik weet niet waarom het altijd in jouw straat belandt

Daar hoor je een melodie...

Rietstok, braamstrelen

"Fuck" een stok en vlieg, deciviliseer me

Leer houden van onkruid, turbulentie

Zorgen voor vrienden zoals zij voor mij zorgen

Vertel ons over de ellende van kaas, brood en wijn

Het leven opsnuiven met gedeelde "turulo"

Laat je tong tussen je borsten door de vallei reizen

Alles voor het thuisland van je lichaam, rimpels, kruimels, sproeten

Verborgen hoekjes en gaatjes, littekens en tatoeages

Je laat poëzie los in elke blik

Ik had mijn ingewanden vol rotzooi

En op het puntje van zijn tong lag een stukje Venus

Dat kwam elke keer uit mijn mond als ik hem opendeed

Als ik vreugde ga zoeken

Ik weet niet waarom het altijd in jouw straat belandt

Ik benader het wanneer de dag sterft

En je pikt altijd mijn ziel op